To, co na pewno oczarowało mnie w tym filmie to naturalność. Dobrani aktorzy wyglądają na swój wiek, a przede wszystkim wyglądają jak normalni młodzi ludzie, z niedoskonałościami urody, bez idealnych sylwetek. Na pewien sposób pozwala to lepiej wczuć się w historię i zatracić na dwie godziny w innym świecie. Mimo wszystko nie były to dwie godziny pozbawione nudy albo spoglądania na zegarek. Problem ten wynikać może z fabuły pozbawionej jednoznacznej historii. Brakuje czegoś, co napędzałoby dwójkę bohaterów, którzy zamiast tego po prostu żyją swoimi życiami, nagle nawiązując przyjaźń, która niepozbawiona jest wzajemnego zauroczenia. I zapewne o to właśnie chodzi, o tą naturalność. Oboje wiodą te swoje żywoty, w pewnym momencie łącząc je. Przede wszystkim ciekawie została przedstawiona ich relacja. Podobała mi się ich jedna z pierwszych rozmów, gdy Alana zwyczajnie odpowiada na pytania pewnego siebie i niepozbawionego uroku osobistego 15-latka o jej plany na przyszłość słowami "Nie wiem". Bliżej mi wiekiem do Alany i może dlatego świetnie potrafię się z nią utożsamić na tym etapie życia. Gary ma wiele na siebie pomysłów, już teraz bawiąc się w dorosłego i w przerwie od "odrabiania matmy" jest epizodycznym aktorem oraz co rusz otwiera nowe biznesy. Wszystko zdaje się przychodzić mu z łatwością, ponieważ jako wciąż dzieciak nie przejmuje się światem dookoła niego, w porównaniu do Alany, która zdaje się nie pasować do ludzi w swoim otoczeniu. Nie dogaduje się z rodziną, a jakiekolwiek kontakty z mężczyznami w zbliżonym do niej wieku kończą się porażką. Alana chce czuć się potrzebna, użyteczna i atrakcyjna, a wszystko to zapewnia jej zafascynowany nią Gary. Alana pamięta o tym, że wdawanie się w romans z o 10 lat młodszym chłopakiem to kompletna głupota, jak nie przestępstwo, ale jak wtedy w Stanach, w tamtych latach było tego nie wiem (chyba ślub można było brać w wieku 16 lat). Długo nie akceptuje swoich uczuć oraz tego, co czuje do niej sam Gary. On wciąż załatwia swoje dziecięco-dorosłe sprawy, gdy Alana czuje nagłą chęć zmiany świata, miesza się do polityki, co oczywiście szybko burzy jej światopogląd.
Alana próbuje dopasować się do świata dorosłych - pracuje, umawia się ze starszymi facetami, wzbudza ich zainteresowanie, a nawet idzie w politykę, ale wciąż to w tym przerysowanym świecie Gary'ego czuje się najlepiej. Co ciekawe sama nie wygląda na te 25 lat, a bardziej na rówieśniczkę Gary'ego, ale czy to sprawia, że łagodniej możemy spojrzeć na ten ich dziwny związek? W końcu gdyby oboje byli o te dziesięć lat starsi, wcale by nas nie dziwiła taka relacja. Z drugiej strony ktoś może powiedzieć, że gdyby ta historia była taka sama, ale to 25-latek zainteresowany byłby 15-latką budziłoby to w nas jeszcze większą odrazę. Z tego powodu uważam ten film za naprawdę dziwny i taki po prostu "niewygodny", choć na pewno dobrze zrobiony.