O tak, chyba dawno nie oglądałam filmu, który zrobił by z mojej psychiki taką sieczke. Przytłaczający w tym filmie jest nawet krajobraz, szare blokowiska, a to co sie tam dzieje, to już przechodzi każde pojęcie. No ale film to autentycznie arcydzieło!

Też mnie ten film zdołował. Wszystko byłoby ok, gdyby dali tej kobiecie dostęp do komputera z podłączonym internetem. Poszła pracować, dotrzymali słowa, pracowała aż jej ta praca wychodziła bokiem, ale trzeba poświęcić się trochę dla celów wyższych. Moja matka tyra 12 godzin dziennie sprzątając pokoje w hotelu, na pewno jest to cięższa praca, bardzo wykańczająca, a nawet na ogrzewanie nas nie stać. O Lilę dbano, bo przecież nie może się rozchorować, w razie zajścia w ciążę będzie mieć darmową aborcję - coś o czym marzy każda kobieta mająca jakieś życie seksualne, i nikt jej za to nie skrytykuje! Rodzina się nie odwróci! Mąż nie rozkaże: "masz urodzić, nikt nie ma prawa zabić mojego dziecka!".
Gdy sobie o tym pomyślę, jak oni mogli tak ją potraktować, to łezka mi się kręci w oku. Idę obejrzeć jakiś kabaret!

ty... ale nikt nie ma prawa zabijać dzieci....

Nie wiem, co jest ze mną nie tak, ale mnie ten film nie dołuje. Uwielbiam go oglądać i zawszę włączam go, gdy jest mi źle. Pomaga mi przetrwać złe chwile mojego życia...

Mam tak samo, wtedy czuję się że ktoś czuje się tak jak ja

Hej. Głowa do góry, też mam często pod górkę, warto jednak patrzeć optymistycznie na świat choć często kopie nas w dupę.