To nie matka go szukała przez gazetę. To ten sierociniec zamieścił ogłoszenie w gazecie, ale nikt się po niego nie zgłosił

Przeczytaj jeszcze raz moj komentarz,pozdrawiam

Halo, przecież jak miał pięć lat to nie mógł mieć pojęcia o piśmiennictwie (zwłaszcza mieszkając w slumsach). A już na pewno nie potrafił zrozumieć i przekazać informacji o tym, że jego matka jest analfabetką. To do niego dotarło z wiekiem. Wydaje mi się to całkiem logiczne.

No dobrze, on był mały i niewiele mógł. Jednak ta organizacja wcale nie była zainteresowana znalezieniem jego rodziców. Miałam wrażenie, że bardziej im zależało na znalezieniu dzieciom nowej rodziny poza granicami kraju, gdyż z tego mieli pieniądze. Chyba łatwo się było domyślić patrząc na dziecko, że nie pochodzi on z wysokiej kasty i że ogłoszenie w gazecie da zerowy skutek. Skoro on sam po 20 paru latach, mając do dyspozycji tylko mgliste wspomnienia, zdołał dojść do nazwy swojej wioski, to chyba oni na świeżo też mogliby to zrobić? W końcu spojrzeć w rozkład i obliczyć czas dojazdu pociągu to nie jakieś maksi trudne zadanie. Ale jak powiedziałam, oni nie byli zainteresowani pomocą.

Przeczytaj książkę to będziesz mądrzejsza.

Portale Ci się pomyliły. Lubimyczytac.pl to nie tutaj. Nie mam obowiązku czytać książek na podstawie których nakręcono filmy, aby móc te filmy oceniać. Oceniam i komentuję, to co widzę na ekranie. Film stanowi osobne dzieło i musi być zrozumiały zarówno dla tych, którzy znają książkę, jak i dla tych którzy jej nie czytali.

Nie czytała książki. Widać.

Po co się rzucasz? Twoje pytanie raczej nie dotyczy filmu tylko faktów związanych z mentalnością ludzi w Indiach i problemami z zaginionymi dziećmi. Może nie dotarło do Ciebie, że to film oparty na prawdziwej historii?

Pamiętajmy, że to był 87', dawne czasy. Dziś z pewnością więcej organizacji, fundacji stara się ratować dzieciaczki.

Wątpię aby chłopaczek mógł wiedzieć o tym, że matka jest niepiśmienna. On nawet nie wiedział jak się nazywa.