Magiczny film Shunji Iwai.
Jeden z najpiekniejszych japonskich filmow o milosci i przyjazni jaki widzialem.
Hiroko Watanabe przyjezdza odwiedzic grob swojego narzeczonego w druga rocznice smierci (zginal wspinajac sie w gorach).
Bedac w domu jego matki zwraca uwage na jego nazwisko w ksiazce pamiatkowej z liceum i spontanicznie pisze list na stary adres Itsuki Fujii z dzieciecych czasow kiedy mieszkal na Hokkaido. Jakiez jest zdziwienie bohaterki, kiedy otrzumuje odpowiedz na swoj list.
Okazuje sie, ze na tej mroznej wyspie mieszka jeszcze jedna Itsuki Fujii, kobieta, ktora pamieta z dziecinstwa niedoszlego meza Hiroko Watanabe.
Obie panie zaczynaja ze soba korespondowac i coraz bardziej sie zaprzyjazniaja.
Fujii przypomina sobie (liczne retrospekcje) swoja mlodosc i czas spedzony z rowiesnikiem o tym samym imieniu i nazwisku i przysyla spisane wspomnienia swojej niecodziennej przyjaciolce.
Niekiedy smieszne, niekiedy wzruszajace. Pieknie fotografowane (ilez ta najmrozniejsza i najmniej zaludniona wyspa Japonii ma uroku!) z cudowna fortepianowa muzyka!
Plus Miho Nakayama w podwojnej pierwszoplanowej roli.