Ten film jest co najwyżej ponurym żartem z widzów, bo na pewno nie jest komedią w dodatku romantyczną. Romantyzmu w tym filmie niewiele, a sceny umiarkowanie zabawne można policzyć na palcach jednej ręki. Za to wątek choroby Małgosi skopiowany zdaje się z “Sylwestra w Nowym Jorku” skutecznie może zasmucić. Ktoś powie “ Takie jest życie”. Zgadza się, takie jest życie, śmieszno gorzkie i gdy jedni radują się swoją miłością inni muszą godzić się z przemijaniem. Jednak widz zwykle idzie do kina mając określone oczekiwania i jeśli wybiera komedię ma prawo oczekiwać dobrej zabawy przez 100 minut. Tymczasem druga odsłona “Listów do M 2” w ogóle nie jest zabawna, a końcowa scena oświadczyn pozostawia niesmak. Nowy wątek ( Redo i Moniki ) upchnięto na siłę kolanem chyba tylko po to by wprowadzić do filmu popularnych i lubianych aktorów, ale nawet najlepsze twarze nie pomogą jeśli brakuje pomysłu, dobrego scenariusza i reżyserskiego kunsztu.
Pierwsza odsłona “Listów do M” na kolana nie powalała ale była interesującym pomysłem dość solidnie zrealizowanym. Dwójka niestety jest wielkim rozczarowaniem i nieporozumieniem. Szkoda bo zmarnowany został niezły potencjał na ciekawe rozwinięcie barwnych postaci i interesujących historii.