Doskonale wyczuta skala nasycenia charakterów postaci, do świadomych granic absurdu. Postacie głównego bohatera, kamienicznika, portierki i sąsiadów zostały wspaniale przejaskrawione, jeszcze przed wątkiem schizofremii. Cały film to pastisz sąsiedzkich relacji, czarny humor dotyczący prawdziwych zachowań, prowadzący do obłędu, którego to wątek choć główny, to najmniej satysfakcjonujący. Absolutnym podkreśleniem charakteru filmu była scena podwójnego skoku. Jej absurdalnóść była komicznym rozluźnieniem cięższego klimatu, który to pojawił się w pewnym momencie seansu - ale nie miał on stanowić całego filmu.