Gdy pochłonałęm książkę musiałem, jak najszybciej obejrzeć również film. Niesamowity klimat grozy, przeskoki z prawdy do wymysłów głównego bohatera, świetna gra aktorska Polańskiego, ogólnie skłania do refleksji, jedyny minus to scena z dwukrotnym skokiem z okna. Jednak mimo to od początku do końca oglądałem pełen emocji - z jednej strony odczuwałem dawkę czarnego humoru typowego dla Topora, a świetnie zekranizowanego przez Polańskiego, z drugiej napięcia, a z trzeciej jednak smutek z powodu dramatu młodego mężczyzny.