Heh, znowu SPOILERY...
Film Formana jest i śmieszny, i smutny, tragiczny i inteligentny, a na dodatek w pewien sposób przerażający, lecz przede wszystkim pobudzający do myślenia. Z jednej strony metody, jakie stosują pracujący mogą się wydawać trochę barbarzyskie, pozbawiajace ludzi ich godności. Z drugiej strony MacMurphy, który ma gdzieś regulamin, pracę czy więzienie. On nie jest nie normalny, on jest po prostu wolny. Robi co chce, mówi co chce i próbuje innych namówić do tego by byli sobą. Tylko jemu udaje się dotrzeć do Wodza, żadnemu z pracowników nawet nie przychodzi na myśl by się do niego odezwać. To on daje pensjonariuszą szczęście. Nawet gdy ich ogrywa w karty. Pozwala im poczuć się ludźmi, gdy zabiera ich na ryby i przedstawia jako lekarzy pracujących w zakładzie zamkniętym. To w końcu on daje chłopakowi szczęście w postaci nocy spędzonej z dziewczyną, czegoś czego chłopak bardzo pragnął, a to pielęgniarka je rujnuje i doprowadza do tragedii. MacMurphy łamie wszelkie konwenanse. W szpitalu nazywa kiedyś pensjonariuszy debilami, ale nie poto by ich obrazić, ale pokazać to co myśli o nich personel. Staje się wolny, a przez to ma problemy z prawem i zostaje uznany za wariata.
No a pozatym Jack na prawdę pokazał na co go stać.