Moim zdaniem największą głupotą to było SPOILER,że wsadzili alkoholika,od którego trzeźwości umysłu zależało dobre imię linii lotniczych,do pokoju z pełną lodówą wódy,wiskacza itp.Nikt mi nie powie,że prawnik oraz przedstawiciel stowarzyszenia pilotów na to nie wpadli.Mega bzdura. SPOILER.Denzel wypadł dobrze,ale ogólnie całokształt,to taka mdła pogadanka o tym jakie szkody może wyrządzić alkohol.Nie umywa się to moim skromnym zdaniem do "Zostawić Las Vegas".

Ej, jak ty oglądasz? Wsadzili go do pokoju z lodówą pełną soczków, dopiero później cudowne zrządzenie losu zaprowadziło go do pokoju obok, gdzie rzeczywiście boskiego trunku nie brakowało :)

Skupię się na negatywach, które wypisałeś. A to dlatego że odbieram je całkowicie inaczej. Whip miał zeznać przed komisją, że Katerina była pod wpływem alkoholu. To właśnie był katalizator wszystkich późniejszych wydarzeń. On nie mógł znieś że ma oskarżyć niewinną osobę, którą kochał. Na początku zagłuszał to alkoholem. Potem zamieszkał u swojego przyjaciela. Od picia ochraniało go tylko towarzystwo innych osób i ich ścisła kontrola. W noc przed rozprawą został sam. I tu tkwi cały szkopuł. Samotność to wróg każdego alkoholika. Został sam w pokoju ze świadomością że jutro zwali winę na zmarłą Katerine. I następuje te pukanie do drzwi. Zgadzam się że dosyć nieprawdopodobne. Pytanie czy film ma być prawdopodobny, czy ciekawy. Wracając do Whipa. Właśnie ta nieprawdopodobność mogła go jeszcze bardziej popychać do tego co zrobił. Człowiek w nałogu wszędzie stara się widzieć znaki które w jego mniemaniu nakłaniają go do tego aby ulec pragnieniu. Wchodzi do pokoju a tam lodówka pełna gorzały. Kolejny znak. Zauważ też że on jednak od razu się nie łamie. Odstawia butelkę. Jednak nie ma nic gorszego dla nałogowca niż świadomość że na wyciągnięcie ręki jest lekarstwo na cały jego ból. Dlatego upicie się Whipa uważam za prawdopodobne. Nawet nie wiesz jaką szmatę potrafią zrobić z siebie nałogowcy.
Co do końcówki. Według mnie nie dostrzegasz że on rzeczywiście znalazł się w lepszym położeniu niż by był gdyby przed komisją skłamał. Gdyby cała ta sytuacja uszła mu na sucho to on już nigdy nie wyszedłby na prostą. Coraz bardziej by się pogrążał. Dodatkowo byłby jeszcze obarczony niesamowitym poczuciem winy. Tak naprawdę więzienie dało mu szansę. On nie stał się żadnym męczennikiem. Bez tego pierdla on nie miałby żadnych szans na normalne życie. Dlatego samo przyznanie się również uważam za możliwe. Mogły o tym zadecydować dwa czynniki: to że nie potrafił oskarżyć Kateriny (pamiętaj że to nie była jakaś przypadkowa osoba tylko kobieta którą kochał) oraz własny upadek (alkoholicy mają świadomość swojego upodlenia, tylko za zwyczaj rzadko dopuszczają ją do głosu).
Ja uważam że ostatnia scena to zdecydowanie najlepszy moment w całym filmie. A mianowicie chodzi mi o o esej "Najbardziej fascynująca osoba, której nigdy nie poznałem". Scena absolutnie genialna. Minusem w całym filmie był dla mnie jego środek, który troszkę wytracił tępo.