Nie zgodzę się z opiniami, według których film jest skierowany głównie do ludzi z problemami
alkoholowymi/narkotykowymi. Uważam, że ten film to idealna lekcja dla wszystkich, bo przecież
każdy ma jakieś ułomności z którymi boryka się w życiu codziennym. Różnica polega na tym, że
jedni radzą sobie z nimi, a innym przychodzi to nieco trudniej. Dramat człowieka uwikłanego we
własną sieć kłamstw, stworzoną przez alkohol - ukazuje jak trudna jest walka z samym sobą.
Jednocześnie zakończenie filmu jest wewnętrznym zwycięstwem głównego bohatera, który
musiał dołożyć wszelkich sił i wykazać się ogromną odwagą aby odzyskać, a może raczej
zbudować swoje życie od nowa. Jak duży limit kłamstw ma każdy z nas? - to pytanie pozostaje
dla mnie konkluzją tego filmu i chyba dobrym momentem na przeanalizowanie własnych
słabości. Sądzę, że kwintesencją jest wypowiedź Whip'a Whitaker'a: "Nie mów mi jak mam
kłamać o swoim piciu. Zrobię to, całe życie to robiłem."