Oglądając ten film zastanawiałam się ile procent mózgu używał Besson pisząc scenariusz. Chyba niewiele... Nie oczekuję od filmu tego typu wysokiego progu prawdopodobieństwa w budowaniu historii. Jestem w stanie wyłączyć myślenie oglądając różnego typu strzelanki. Tyle, że tu scenariusz jest zupełnie niedorobiony! Dziury w logice zaburzają bezstresowy odbiór reszty. Chociażby - czemu bohaterka nie może przykleić głównego antagonisty do sufitu, jak to robiła z jego obstawą, i spokojnie zająć się tworzeniem swojego superkomputera? Dlaczego potrafi w całym Paryżu zlokalizować jedno konkretne połączenie telefoniczne, ale nie potrafi zauważyć mijanego na rogu ulicy głównego antagonisty? Dlaczego w jednej scenie pomagier szefa rozdając paszporty mówi "w ciągu 24 godzin wyprawimy was do domów", a w następnej bohaterka ląduje w jakiś przepastnych lochach zamiast na lotnisku? Dlaczego wielką wiedzą, jaką ma przekazać ludzkości, jest to, jak Nowy Jork wyglądał 100 lat temu? Nie było nic ważniejszego do przekazania? Dlaczego mafiozi najpierw zadają sobie trochę trudu, by zaszyć w jej żołądku drogocenny narkotyk, by potem kopać ją w ten brzuch bez żadnej refleksji? I ten pseudonaukowy bełkot pana profesora... Na poziomie pogadanki dla gimnazjalistów... Do tego dochodzi mój problem z odtwórczynią głównej roli. Nie rozumiem, dlaczego zdecydowała się odegrać geniusza w sposób, który raczej nadaje się do filmu "Co gryzie Gilberta Grape? (i nie mówię tu o postaci granej przez Deepa)"
I pomyśleć, że ten film wyszedł spod ręki twórcy "Piątego elementu"... Wielkie rozczarowanie...