Uwaga! Możliwe spoilery!

Podszedłem do tego filmu z neutralnym nastawieniem i tylko dlatego że tak się o nim mówi wszędzie. Na tego typu obrazy jestem uodporniony więc mocnego obrzydzenia nie odczuwałem (choć było kilka momentów gdzie mnie wzdrygnęło lekko), dlatego myślę że mogę dać dość miarodajną ocenę. Tak jak mówiłem, nie byłem nastawiony na arcydzieło ani na porządne kino, bo po samym tytule nie ma co zbyt dużo się spodziewać. Jednak po seansie i chwili zastanowienia zrozumiałem że ten film nie ma na celu obrzydzać - przynajmniej w głównej mierze - a ma dawać do myślenia. Bardziej przeraziło mnie wyobrażenie co mogłyby odczuwać te osoby. Na dobrą sprawę unieruchomione i do tego zszyte twarzami, gdzie nie mogą wydać z siebie słowa a ich jedynym pożywieniem są przetworzone resztki z poprzedzającej osoby. Ten film ma działać na psychikę widza, ma mu dać wyobrażenie siebie w takiej sytuacji, a nie tylko obrzydzać.


(możliwy brak składni i sensu spowodowany późną porą i zmęczeniem autora)
:)

btw. podobała mi się rola doktora.