Żeby potem nie było:) A tak serio to jest to - jak mówi sam Pedro w wywiadzie (o czym za chwilę) - eksperyment! Mamy po prostu wystawioną "sztukę" na dużym ekranie i do absurdalnych wręcz granic przerysowaną postać głównej bohaterki. Jeśli ktoś kocha teatr to może mu się spodobać ten "film". Oczywiście film jest mocno Almodovarowski (jak mawia maTilda) więc jeśli jesteś osobą z tzw wyższej sfery poznawczej i Twoje okno poznania jest otwarte baaaaardzo szeroko to moja ocena Cię zaboli :)
Najgorszym elementem seansu w kinie nie jest jednak samo przedstawienie - które po prostu jest rozmową telefoniczną zranionej kobiety. Najgorsza jest późniejsza rozmowa w pociągu (tak, nie słychać stukotu ale miarowo ruszające się głowy rozmówców zdradzają sekret kolejowy), która jest po prostu nudna. Nie pojmuję intencji instrybutora ale może po prostu musiał zapewnić odpowiedni czas w kinie. Ta rozmowa jest dokładnie o tym, co widzowie obejrzeli przed chwilą i jest to naprawdę męcząca rozmowa. Pokazują ujęcia sprzed kilku(nastu) minut, rozmawiają o włosach, sukienkach i tego typu pierdołach. Wysoka ocena na filmwebie mnie szczerze mówiąc zdumiewa - ale wynika ona zapewne z efektu potwierdzenia.