Zwykle nie lubuję się w polskich filmach ale ten naprawdę mnie urzekł. Świetna, smutna historia o starym, schorowanym i niepełnosprawnym człowieku, zaniedbanym, ale upartym i zawzięcie rozwijającym swoje pasje. Znakomita kreacja Krystyny Fledman. Równie dobrze zagrał Roman Garncarzyk - osobę, która dla dobra starszego pana porzuca karierę malarską, a nawet rodzinę.
Film bardzo przygnębiający. Bardzo spodobała mi się w nim muzyka - no, poza utworem Niemena na końcu, który wg mnie został dodany ni w pięć ni w dziewięć.
Nawet do dźwięku nie będę się przyczepiał jak inni, jest bardzo dobrze dopasowany. Co z tego, że aktorzy 'pomrukują'. Śmiem twierdzić, że to jest drugi film który widziałem (zaraz po Pulp Fiction) z bardzo dobrze ukazanymi dialogami. Bo czy wy, jak rozmawiacie z kolegami, to są to konwersacje głośne, wyraźne i treściwe? Zwykle tak nie jest.
Co do gry aktorskiej, ta również jest wyśmienita. Wszyscy grają tu bardzo realistycznie.
Ogólnie film ten zrobił na mnie OGROMNE wrażenie - większe nawet, niż obejrzane niedawno przeze m,nie dwie części Władcy Pierścieni.
Polecam ten film każdemu, kto woli bardziej ambitne produkcje od typowych Hollywoodzkich kopanin, w które od niedawna zostały wepchnięte Bullet Time'y i inne pierduły umilające rozrywkę dla widzów-amatorów...
8+/10