Cudowna opowieść o tym, co ważne, w wydaniu kina drogi, które lubię najbardziej. Przefajne zmiany zachodzące w postawach życiowych bohaterów.
Świetna postać nihilistycznego nastolatka, granego przez Dano. Rola Arkina także powala.
Sporo symboliki (bądź moich urojeń).
Dużo zabawy, bez wiochy.
No i finał - wszyscy tańczą, a ja nie mam odruchu wymiotnego, czyli jest nadzwyczajnie.

I momenty, w którym się śmiałem (JA SIĘ ŚMIAŁEM, to powinno się gdzieś uwiecznić), takie jak gdy Olive zapytana, gdzie jest dziadek, odpowiada 'W bagażniku...'.
Bądź też, gdy jak dziecko wgapiałem się w ekran, gdy rodzinka rozpędzała swój samochód, prawie im kibicując i ciesząc się w duchu jak wariat, że im się udało.

Nie przemawiają do mnie filmy, które udają dramaty, epatując smutkiem, realizmem i wpajając widzowi jedną i tę samą prawdę, niby idiocie.
Z Małą Miss jest odwrotnie, ten film pod płaszczykiem uroczej przygody pokazuje nam... ile? Tyle, ile chcemy.