Sama pewnie nigdy nie zdecydowałabym się na obejrzenie tego filmu gdyby nie fakt, że w ramach lekcji WOKu byłam do tego poniekąd zmuszona.
Przyznam, że moje wrażenia po seansie są podobne do tych typu: "Mój umysł został zgwałcony tym filmem", "Niezła psychodelia".
Nie polecam wszystkim, bo też nie każdy trawi takie surrealistyczne klimaty ( zapewne nieliczni dotrwają do końca ;) ) niemniej jednak panie ( czy też panowie, żeby nie było że dyskryminuje ;) ) którzy mają fazę typu "bo chce dziecka" powinni wpierw to obejrzeć i poddać się refleksji.
Gdyby to było pierwsze surrealistyczne dzieło jakie dane mi było oglądać to pewnie zniechęciłabym się do tego typu klimatów, całe szczęście dane mi było obejrzeć wcześniej "Coś z Alicji" ( reżyseria i scenariusz:również Jan Švankmajer, ale klimaty o wiele strawniejsze i osobiście to od tego filmu, a nie "Małego Otika" polecam zaczynać zaznajamianie z surrealizmem :) )