Jak wiadomo, Mad Max stanowi wielką inspirację dla kina postapokaliptycznego i gier komputerowych z Falloutem na czele. Wizerunek znany z marki był widoczny wyraźnie dopiero w sequelu. Pierwszy Mad Max dosyć mocno różni się od tradycyjnego filmu/gry postapo. To produkcja bardzo tania, wręcz film klasy B przypominający nieco kino Grindhouse (Quentin Tarantino na pewno uwielbia ten film). Niski budżet można uznać zarówno za największy plus jak i minus Mad Maxa. Niskiej jakości obraz i dźwięk dodaje filmu pewien specyficzny, surowy urok. Dzięki niskiemu budżetowi film jest bardziej niezależny, dzięki czemu Mad Max jest mroczny, brutalny i bezkompromisowy. Kostiumy wyglądają skromnie, ale całkiem nieźle. Nie są to jeszcze takie znane, groteskowe dziwactwa jakie znamy z kontynuacji. Główny bohater, tytułowy Max różni się od tego, jakiego najlepiej znamy (czyli tego z drugiej części). Tutaj Max jest twardym, niezawodnym gliniarzem, który dzięki swojej bryce jest w stanie dopaść niemal każdego bandziora. Mel Gibson sprawdził się dobrze w swojej roli, jednak bardziej przekonujący jest w drugiej części. Sceny pościgowe są już stałym elementem marki. Chociaż film jest bardzo tani to nie brakuje w nim dużej ilości akcji na wysokim poziomie. Dużo pościgów, kraks, wybuchów- mniam :3. Muzyka jest nastrojowa, ale nie zapada szczególnie w pamięć. Jak wspomniałem niski budżet ma też swoje minusy- a konkretniej umowna scenografia. Cały świat postapo na obrazku nie wygląda przekonująco, za stołeczne pustkowia robią zwyczajne, australijskie prerie, a za ruiny miast zwykłe, zaniedbane miasteczka. Plenery bardziej przypominają rejony Teksasu, niż świat wyniszczony przez wojnę. Jeżeli się jednak przymruży się oko na scenografię, to poczujemy klimat dzięki zdjęciom, muzyce, montażowi i protagoniście.

Mad Max to już klasyk kina postapo. Nie jest doskonały, widać wyraźnie cięcia budżetowe, oraz ograniczone możliwości twórców. Największą zaletą jest atmosfera, mimo ubogiej scenografii. Osobiście za pierwszym razem nie byłem przekonany do filmu, doceniłem go dopiero później. Film polecam fanom kina postapokaliptycznego, ale radzę też nastawić się na skromną, bardzo niskobudżetową produkcję.