„Martyrs” to próba pchnięcia estetyki gore-porn XXI w. na wyższe tory, z bagna do którego sprowadziły to niektóre amerykańskie pseudo-horrory. Próba udana? Nie do końca. Na dobry początek chciałbym sprostować pewne nieporozumienie. W filmie jest mało gore jako takiego. Tam gdzie to możliwe twórcy unikają eksponowania widoku powstających obrażeń ciała. Tak na dobrą sprawę to tylko początkowa rozpierducha w domu jest pokazana bardzo dosłownie. Co więc czyni ten film tak bardzo brutalnym i ciężkim do oglądania? Otóż: jęki i wycie ofiar oraz wygląd ich ponacinanych ciał (w tym SPOJLER gł. Bohaterki pod koniec koniec SPOJLERA), a także ostatnie pół godziny - moim zdaniem to dlatego ten film pachnie „schizą”. Jako takiego stricte gore w „Martyrsach” nie ma zbyt wiele. Co do samej historii – zaczyna się trzęsieniem ziemi do kwadratu w domu dziecka ze SPOJLER zjawą na poręczy od łóżka KONIEC SPOJLER. Kiedy główna bohaterka wchodzi do domu tej rodziny dochodzi do trzęsienia ziemi do sześcianu. Film staje się coraz bardziej zagmatwany, wciąga i odraża. Wówczas (mniej więcej w połowie) nadchodzi taki twist, że dzielenie ten film na dwie całkowicie odmienne połowy jest jak najbardziej na miejscu. Tak samo jak zarzuty o brak spójności. I to właśnie ta druga połowa chce uzasadnić to, czemu ten film jest tak (jak to niektórzy nazywają) „chory”. Prawdopodobnie wiele rozbieżnych ocen wynika z tego, jak co poniektórzy zapatrują się na właśnie tę drugą połowę. Mnie nie do końca to przekonuje, aczkolwiek plus za koncept. Czy katofaszyści się oburzą ? Pierwsza połowa – rewelacyjna, druga- dziwaczan, pomysł – innowacyjny, w sumie – 7.5/10 za odwagę.