Cała trylogia trzech matek to moim zdaniem nieporozumienie. Genialna legenda o Mater Lacrimarum, Tenebrarum i Suspiriorum, oparta na tekście Thomasa De Quincey, którą reżyser zamienił w bezsensowną papkę.

Najgorsze były zakończenia [SPOILER] - mroczne boginie, które giną przez wadliwą architekturę? Brak konsekwencji, nie mówiąc po prostu o idiotyzmie takich rozwiązań.

O ile Suspiria i Inferno się jeszcze jakoś bronią - mroczna baśń i koszmar senny - o tyle "Matka Łez" jest całkowicie obdarta z klimatu, który mógł być genialny - gdyby Argento poszedł w stronę scen w katakumbach i sadystyczno-perwersyjnych obrazów. Idealnie dopełniałoby się z eterycznymi częściami poprzednimi. A tak mamy zwykły slasher, tyle że (moim zdaniem) o niebo gorszy od zwykłych slasherów.