Na ten film Jerzego Kawalerowicza czekałem z zapartym tchem, ponieważ przeczytałem wiele pozytywnych opinii na jego temat. Niedziela, godz. 01.10 - czy może być lepsza pora na obejrzenie tego filmu?
Obraz rozpoczyna się modlitwą i pamiętną sceną, której zdradzać z prostej przyczyny nie będę. Ascetyczne zdjęcia (co napisał jeden z użytkowników w temacie poniżej) automatycznie wciągają widza w specyficzny klimat filmu - odosobnienie i XVIIIw. - wszak to musi robić wrażenie. Przedstawienie klasztoru od zewnątrz napawa pesymizmem i w pewnym stopniu niepewnością. Kiedy już nasz bohater wchodzi do niego (czyt. klasztoru) mamy kolejne ciekawe sceny, które jedna po drugiej pięknie łaczą się ze sobą tworząc spójną całość, bardzo efektowną co udowadnia, że film nie musi być nacechowany efektami specjalnymi, by robił duże wrażenie. Aktorzy też się wyróżnili (zwłaszcza Matka Joanna i ks. Suryn).
Nie spodobała mi się całość na tyle by dać ocenę najwyższą. Raczej zastanawiam się nad tym czy wystawić mocną 8 czy naciąganą 9. Bardzo bym chciał ocenić na tę najlepszą, ale niestety dzieło Kawalerowicza być może lekko się zestarzało, a gusta odbiorców się zmieniły, zresztą jak i oblicze kina.
Oczywiście to nie ujmuje aż tak bardzo filmowi, choć niektóre sceny wydawały się dość banalne i zaledwie poprawne co słusznie zauważył Bart.
Tak jak jemu tak i mnie najbardziej podobała się scena kiedy widzimy pierwszy raz opętaną Matkę Joannę.
Podsumowując film pokazuje wiele interesujących scen i całość daje porządaną satysfakcję. Nie ma dosadnych scen, ale są za to inne plusy - m.in. zdjęcia, gra aktorska jak i kilka innych. Na pewno film zasługuje na dużą pochwałę i mogę śmiało powiedzieć, że gdybym oglądał go z 40 lat temu to z pewnością dałbym notę najwyższą.
Na koniec odpowiem sobie sam na wyżej zamieszczone pytanie - nie wyobrażam sobie lepszej pory emisji. Zdecydowanie polecam.