Pierwsza połowa filmu niestety, w mojej ocenie, nie przetrwała próby czasu czy to z uwagi na warsztat czy to z uwagi na uwarunkowania związane z cenzurą. Druga część jest już lepiej... Przewijałem kilka razy sceny bo nie mogłem ogarnąć jak możliwe, że w 1939 r. najstarszy syn Roman wyglądał na 40 latka, a w 1933 miał z 12 lat... Film jest momentami bardzo niespójny... Wyrwane sceny z okresów po kilka lat! Coś jak u Wajdy z Katyniem. Wraca raptem koleś z Lublina i każdy ma zrozumieć, że wrócił z rządem PRL? W kinie amerykańskim od zawsze były napisy wyjaśniające widzom daty wydarzeń i tło... W kinie polskim nigdy tego, niestety nie było co czyni te filmy nieczytelnymi... Drugi zarzut, ale to już kwestia robienia w 1982r to, że wszystko kręci się wokoło partii.... Nawet scena z 1933r i Zapasiewicz mówi o Teresie, że bezpartyjna... To wyrażenia z PRL... Nie ogarnąłem nawet na początku o jaką partię chodzi... Wiadomo - w PRL była tylko jedna i nikt w 1982 nie śnił, że będziemy mieć wspaniałą, wolną, demokratyczną Polskę jak teraz (2024)... Cała oś filmu kręci się wokoło PPR... Nie ma AK, nie ma tajnych kompletów akowskich.... Nie ma w końcu dobrze zarysowanej sylwetki głównej bohaterki w sensie jej emocji, uczuć... Pierwsza część filmu zbija jakieś 20 lat w ciągu godziny. Po to żeby druga część dotyczyła kliku lat... Dlatego druga jest już lepsza... Fabuła wreszcie zaczyna się kleić choć WSZYSTKO jest związane z polityką i tylko polityką... Cała reszta potraktowana jest marginalnie... To jest opowieść na doskonały serial, a nie film...

Oceniam wyłącznie film jako film. Książki nie czytałem i recenzuję film jako film. Kiedy go oglądałem za dzieciaka było mi bardzo żal tej mamy... Kiedy oglądałem z 10 lat temu podobał mi się bardziej... Jednak po kolejnych 10 latach widzę coraz więcej wad... W mojej ocenie niestety nie wytrzymał próby czasu....