Postaram się nie oceniać filmu przez pryzmat gry, w którą grałem kilka lat temu i w tej chwili słabo pamiętam. Nie wiem na ile fabuła komputerowego Max Payne jest zgodna z filmową ekranizacją, to jednak trzeba przyznać twórcom filmu, że wykorzystali wiele "smaczków" z gry. Pojawia się wiele znanych lokacji, także samo prowadzenie kamery i zdjęcia przywołują w pamięci wiele zarwanych nocy nad komputerowym Max Paynem. W filmie wykorzystano nawet te same odgłosy, (płacz dziecka czy wycie ćpunów) a także efekty (bullet time czy charakterystyczny czerwony ekran po otrzymaniu rany). Z pewnością każdy fan gry to doceni.

Niestety sama fabuła filmu jest zwyczajnie przeciętna. Ot taki standardowy kryminał, w którym idziemy po nitce do kłębka, czyli jedna postać twierdzi, że nic nie wie i kieruje nas do innej, która z kolei każe nam odszukać kogoś jeszcze innego. Schemat, ale świadomość, że to jednak adaptacja gry pozwala jakoś to przełknąć w miarę bezboleśnie.

Warto pochwalić zdjęcia, które są najmocniejszą stroną filmu. Budują klimat i chociaż daleko mu do brudnego i zepsutego świata z gry (parszywe PG-13 zabija każdy film) to jednak jest dość mrocznie. Sam film to tak jakby ocenzurowana gra - Valkiria jest narkotykiem doustnym, nie ma golizny, nie pokazano w ten sam bestialski sposób masakry rodziny Maxa. Problem jednak w tym, że taka "ugrzeczniona" wersja jednak dużo traci.

Nie odradzam, nie polecam, ale więcej niż raz raczej nie będziecie chcieli tego filmu oglądać. Ocena 6/10