Niby nie ma się do czego przyczepić, dobre aktorstwo, pomysł na scenariusz, konwecja
wielowątkowa a la Inarritu, zdjęcia, fx z tsunami, nawet muzyka nie przeszkadza, słowem
wszystko ok, ale... Mimo całej sympatii do Clinta Eastwooda, Matta Damona film nie powalił na
kolana, nie poruszył jakoś głębiej (tak jak miał to w zwyczaju wspomniany Inarritu w Amores
Perros, czy 21 gramów, czy sam Eastwood w rewelacyjnej Rzece tajemnic).
Czegoś zabrakło. No i zakończenie nieco zbyt w stylu Bollywood, tylko brakowało śpiewu i
tańców

Dobre kino, warte czasu poświęconego na obejrzenie, ale bez fajerwerków. Gdybym był
złośliwy (a jestem do bólu i wyrzygu), to bym napisał, że C.E. zdziadział i zaczął brać się za
tematy około pośmiertne ze strachu przed Ostatecznością (w tle wybrzmiewa harmonijka
Ennio Morricone z 'Once Upon a Time in the West').

Ale nie napiszę :P