Rok 1845. Trzy rodziny pionierów podróżujących po pustkowiach Ameryki wynajmują przewodnika, Stephena Meek’a, by poprowadził ich przez góry. Meek, twierdząc że zna skrót, prowadzi grupę w stronę pustynnych bezdroży. Następne dni staną się dla emigrantów ciężkim sprawdzianem wytrzymałości: dręczeni przez głód i pragnienie tracą wiarę w możliwość przetrwania. Kiedy na ich drodze stanie rodzimy mieszkaniec tych ziem, grupa przybyszy z Europy będzie musiała zdecydować komu zaufać: podejrzanemu przewodnikowi, czy Indianinowi, którego trudno postrzegać im inaczej niż jako wroga. Podobnie jak w swoich poprzednich filmach tak i w tym przypadku Reichardt tworzy kino „małej skali”, charakteryzujące się naturalizmem i baczną obserwacją bohaterów. Luźno nawiązujący do konwencji westernu film, budzi skojarzenia z tak zwanymi „anty-westernami” z lat 70tych i ich nieortodoksyjnym podejściem do reguł gatunku.