Vega ma to do siebie, że czasami w swoich filmach porusza temat czy też problem, który nas otacza. Często taki temat jest niewygodny dla szerszego grona, które zamiast zreflektować się i pomyśleć, przystępuje do ataku autora spełniając przy tym wszystkie warunki nieobecności intelektualnej opisane niegdyś przez Schopenhauera ("ad personam").
Więc w tym filmie, Vega ukazuje temat sexu. Wszechobecny, płytki, sprowadzony do poziomu zwierzęcej kopulacji, z wydartą miłością, namiętnością i pozbawiony jakichkolwiek uczuć.
Gdy się rozejrzymy wokół to zauważymy, że tak jest i co gorsza większość z nas doświadczy swego rodzaju deja vu i zobaczymy, że film jest o nas samych...
I jako, że prawda kole w oczy, to sporą rzeszę ten film boli, irytuje i po prostu wku..wia, bo... niby jak spokojnie obejrzeć film w którym ktoś pokazuje nasze życie, nasze relacje jako niewłaściwe? Jak ktoś śmie powiedzieć nam, że partner na boku to coś złego, że przypadkowy sex jest niewłaściwy i że relacja może być oparta o miłość, bliskość, zaufanie, a nie wyłącznie o obdartą z uczuć fizyczną kopulację? I stąd zapewne oceny...
Sporna w filmie może być nagość i sceny zbliżeń. Według mnie za dużo tych ujęć i zbyt mocno ocierają się one o pornografię. Niepotrzebnie.
I na koniec temat rzeka - Bóg.
Vega umieszcza w swoich filmach kontemplacje z Bogiem dość często i z widomych przyczyn. I tu jest tak samo...
Jest całe kazanie, jest krótkotrwałe nawrócenie, jest próba naprawy przez głównych bohaterów... Niestety bezskutecznie. Vega zapewne chciał pokazać, że nawet Bóg nie pomoże na spustoszenie jakie czyni w naszych umysłach odejście od relacji i zachowań ludzkich. Czy ma rację, że dla obecnego pokolenia i obecnych czasów nie ma już ratunku?
Według mnie... TAK.