1.Chcę dodać, że matka Daniela, po tym jak ją wypytywał, dlaczego ojciec popełnił samobójstwo - nie była w stanie odpowiedzieć na jego pytania. Potem była scena, jak płakała pod prysznicem - jasny przekaz, poczucie winy.
2.Kolejny ważny aspekt Daniel był przeczulony na punkcie Sophie i zazdrosny, gdyż wiedział, że jego własna matka sama zdradzała swojego męża. Dlatego oskarżał Sophie, nawet gdy nie było jeszcze wiadome o co chodzi. Sophie na zajęcia z nauczycielem się malowała, mówiąc, że to dla Daniela. Wspomniała wcześniej, że jak na 40 parolatka jest przystojny i nie wygląda na swój wiek. Potem się wyparła. Myślę, że się jej podobał, bo nawet w tańcu to było widać podczas uroczystości, jak patrzyli na siebie i jak się świetnie razem bawili. Daniel już wtedy wiedział co jest na rzeczy, dlatego bacznie ją obserwował.
3. Nauczyciel rzucił matkę Daniela, pobawił się i zmienił front - znalazł sobie kolejną ofiarę.
4. Daniel znalazł koszule męską w jej pokoju. Miał do tego już jakieś halucynacje, gdy ona leżała w łóżku rozebrana.
5. Daniel nie zastał Sophie w mieszkaniu podczas jednej z nocy - wiadomo gdzie urzędowała - taka wierna i kochająca, że nawet telefonu nie odebrała.
6. Sophie, która wchodzi do samochodu nauczyciela - jasna sprawa.
7. Nauczyciel tłumaczący się, żeby załagodzić konflikt - winny się tłumaczy.
8. Motyw jak Sophie odwiedza Daniela w psychiatryku - gdy pożegnała się z nim jest scena, jak płacze, ale to nie był zwykły płacz. To była rozpacz, dlatego, że uświadomiła sobie, co takiego zrobiła temu chłopakowi. Najlepiej jakby wmówić człowiekowi, że odziedziczył chorobę po rodzinie i nękał go za to i wmawiał mu, że powinien się leczyć. A to czysty egoizm - to co Sophie robiła. Miała gdzieś uczucia Daniela, potem już tak mało ją obchodził, że nawet się jej nie chciało zrywać. Wiedziała, że chłopak szaleje na jej punkcie, więc olała go.

Daniel jako młody człowiek jeszcze nie był do końca ustabilizowany emocjonalnie, gdyż przeżył traumę po śmierci ojca. Minął dopiero rok od tamtego zdarzenia. Z takim przeżyciem idzie się na terapię, bo to utrudnia także relacje międzyludzkie - zamykanie się w sobie itp.
Oczywiście, że można zwariować, szczególnie gdy jest się bardzo wrażliwym.

Celne rozplanowanie dzieki.