Próba zmierzenia się z czymś więcej niż typowa rola komediowa. Wyszło nieźle, pytanie czy to zasługa Gene Wildera? Plus dobre miejscami dialogi. Odniosłem też wrażenie, że twórcy, zapewne ze względu na GW (aktor charakterystyczny), nie mogli się zdecydować, czy kręcą komedię, obyczaj, czy może wręcz dramat. Odrobinę to mi przeszkadzało, bo w scenach z udziałem Christine Lahti (ciekawe, czy spokrewniona ze słynnym projektantem broni Aimą Lahti?) było rzewnie, czy wręcz smutno a w ujęciach z Wilderem - niemal zawsze śmiesznie.
Koniec może i infantylny, ale przypominający, że tu szło w pierwszej kolejności o rozrywkę a dopiero w drugiej o przemyślenia.
Mimo to warto wygospodarować te półtorej godziny w wolnej chwili.
Nie tylko dla fanów GW. Niemniej dla tych ostatnich – na pewno.

Pozdrawiam,
jabu