Zaliczyłem niemal całą filmografię tego jednego z moich ulubionych reżyserów i muszę przyznać, że kinowa wersja Twin Peaks do reszty twórczości się nawet nie umywa. Nie tylko zresztą w porównaniu do filmów Lyncha, ale i wielu innych.

Początek (około dwadziścia parę minut) "Fire Walk with Me" to jakiś niepotrzebny wątek z FBI, w którym o nic nie chodzi, nic z niego nie wynika, a co więcej nie ma to niczego wspólnego ani z serialem, ani z resztą filmu. Nie ma żadnego śledztwa, niczego wciągającego, pojawiają się za to postaci znane z serialu: agent Cooper, agent Rosenfeld i Gordon Cole. Pojawia się też David Bowie, nie wiadomo skąd i po co, bo na ekranie widzimy go mniej więcej tyle, ile przeciętnego statystę. Trochę mało, jak na faceta wymienianego w napisach początkowych.

Reszta jest już ściśle powiązana z serialem, może nawet aż nazbyt. Odtwarzanie ostatnich dni życia Laury Palmer rozpoczyna się czymś w rodzaju... serialowej czołówki. Nawet motyw muzyczny ten sam, tyle że widzimy tam bohaterów przy swoich normalnych codziennych zajęciach. Wygląda to bezsensownie.

Całą resztę znamy, bo odtwarzanie losów głównej bohaterki miało miejsce już w serialu. Dodam tylko, że ta częśc wyszła koszmarnie, chaotycznie i bełkotliwie. Niby wyjęto z serialu zaledwie jeden wątek, ale upakowano go bardzo nieskładnie, na siłę próbując łączyć wszystkie łączące się z nim okoliczności.

Film można obejrzeć jedynie w ramach ciekawostki i to wyłącznie PO obejrzeniu serialu. Szkoda sobie psuć oglądanie serialu, poprzez wyjaśniajacy wszystko prequel. Szkoda, że tak wyszło, bo był potencjał na niezły film, gdyby tylko miał on ręce i nogi.