Zgadzam się z Tobą - młodość ma swoje prawa. Ja już czasem zapominam jak to było mieć 19 lat. A było pięknie... Teraz jest mądrzej, bardziej rozważnie i w życiu i dzialaniau i ocenie różnych rzeczy, ale emocje w wieku nastu i dwudziestu lat są największe. To takze piękna opowieść o mieście, które przeszło tyle, co chyba żadne inne miasto...

Nigdy tego nie rozumiałem: jak to młodość ma swoje prawa? Każdy normalny 15-latek jest w stanie podejmować tak samo odpowiedzialne decyzje odnośnie siebie i innych jak każdy dorosły człowiek. Inną sprawą jest, iż dziś "przedłuża się" dzieciństwo, odkłada się w czasie konieczność wzięcia na siebie pewnych obowiązków, czego wynikiem jest masa studentów zachowujących się jak dzieci, nie dorównujących do pięt wielu 15-latkom i 16-latkom z czasów choćby naszych dziadków. Piszę to jako 19-latek. Nie bardzo rozumiem tego tłumaczenia głupoty młodym wiekiem. Owszem, nie ma się jeszcze pewnych doświadczeń, ale po to mamy inteligencję, logikę i innych ludzi, by domyślać się konsekwencji jeszcze nim postąpimy w określony sposób. Sam tej młodości uroków nie widzę. Ot, wiek jak każdy inny. Mniej zmartwień jeno, u większości.