Mieszkam w Czechach od dekady i nie raz słyszałam o Miladzie - mieszkałam przy ulicy nazwanej jej imieniem, widziałam symboliczny nagrobek (do dziś nie odnaleziono jej prochów).
Dopiero dziś udało mi się obejrzeć ten film i nie żałuję.
Nie wymagałabym takiej siły woli i wierności zasadom od nikogo. Trudno uwierzyć, że człowiek zdolny jest zarówno do takich poświęceń (jak Milada) jak i do takiego okrucieństwa (mam na myśli jej morderców).
Moim zdaniem świetnie napisany, zagrany i wyreżyserowany film o miłości i wewnętrznym rozdarciu, w tle historia Europy XX wieku i doskonała ścieżka dźwiękowa.