Jest to pierwszy z trzech kinowych filmów jakie Marie Dressler nakręciła wspólnie z Wallace Beerym. W ówczesnym kinie dominowały wówczas takie duety jak Greta Garbo i John Gilbert, Clark Gable i Jean Harlow, czy William Powell i Myrna Loy. Jednak to para podstarzałych, nieatrakcyjnych, ale za to sympatycznych aktorów stworzyła jeden z najbardziej dochodowych i uwielbianych duetów tamtych czasów. Dressler niebawem stała się nie tylko posiadaczką Oscara (za ten film właśnie), ale również jedną z najlepiej opłacanych aktorek MGM-u (która dodatkowo w latach 1932-33 dwukrotnie wygrała plebiscyt Quingleya na najbardziej popularną i dochodową aktorkę w Hollywood...!). Kariera Dressler nie zawsze była tak różowa - mimo bogatego doświadczenia wodewilowego, jej sukces w świecie filmu przekreśliło poparcie, którego udzieliła strajkującym koleżankom w 1917. Ostracyzm jakiemu została poddana w świecie filmu w latach 20-tych spowodował, że w pewnym momencie życia szukała pracy jako pokojówka. Karierę Dressler odświeżyła Frances Marion, scenarzystka MGM-u. Dzięki jej wstawiennictwu Dressler otrzymała rolę w "Annie Christie" obok Grety Garbo, który wywindował ją do statusu gwiazdy. Kolejny scenariusz Marion napisała już z myślą o Dressler - był to Min i Bill właśnie...

Dressler udowadnia w tym filmie swój wszechstronny talent - ma sceny komiczne (świetna scena bójki z Beerym), jak i prawdziwie dramatyczne (zwłaszcza ostatnia scena)... Aktorce świetnie sekondują Beery i Marjorie Rambeau.