Byłam przekonana, że filmu o Minecraft nie da się zrobić dobrze i szłam do kina z nastawieniem, że zobaczę chłam. Twórcy widocznie mieli to samo zdanie i postanowili pójść za tym tropem, stawiając na pełną satyrę i autoironię. Moim zdaniem był to najlepszy wybór, jaki mogli podjąć.

Film od początku do końca naśmiewa się sam z siebie. Jest banalny fabularnie i absurdalny na wielu poziomach - jednak z pełną tego świadomością. Irracjonalny humor w zdecydowanej większości bardzo do mnie trafiał. Zaskoczyła mnie też duża liczba gagów przeznaczona dla dorosłej widowni. (Czy dla dzieci ten film też jest taki zabawny?) Fabuła przepełniona jest przerysowanymi do granic kliszami, które znamy ze słabych Hollywoodzkich filmów, jednak jest to celowy zabieg współgrający z wszechobecną autoironią.

Wiele nawiązań do mechaniki gry i parę udanych easter eggów nawiązujących do historii gry i kultury w okół niej.

Doświadczeniu na pewno dużo dodała atmosfera w kinie :) Ludzie (dorośli!) poprzebierani za postacie z gry jeszcze bardziej podkręcali nostalgiczne nastroje.
Nie sądziłam, że tak będzie, ale szczerze polecam!
(Oczywiście fanom gry Minecraft! Myślę, że odbiór pozostałych osób będzie dużo gorszy.)