Przed wielkim ekranem usiadłem nastawiony sceptycznie, zwłaszcza, że
dzień wcześniej zafundowałem sobie seans poprzedniej, niezupełnie niemożliwej misji - i paradoksalnie, to właśnie dzięki temu już po dwu kwadransach filmu, nie miałem wątpliwości że wzór, na mocy którego
poziom mojego zadowolenia jest wprost proporcjonalny do numeru
odsłony serii sprawdzi się po raz czwarty.

Zdecydowanie najlepiej oceniam humor, wywindowany na niespotykany wcześniej poziom, dzięki któremu poczułem coś w podobie tego, co
zakręciło mnie po obejrzeniu Drużyny A (2010). Wielkim atutem jest też
Tommy Cruiser, w którego wypadku tezę, że przystojnieje z wiekiem należy
traktować jak najbardziej dosłownie. Nie zapominam również o efektach,
które jak zwykle jarały mnie od pierwszych do ostatnich minut w kinie... a
na koniec coś nowego, co przesądziło o przejęciu przez Rogue Nation
czołowej dotychczas pozycji Ghost Protocol: w pewnych momentach jest
nie do ukrycia, że zaraz ktoś ściągnie maskę - a pomimo to, wciąż nie ma
zawodnego posmaku, wręcz przeciwnie: fabuła robi się zasadna, trafna i
bardzo przekonywująca. I ja to kupuję :)