Najlepszy moment filmu to ten, w którym czarny charakter zamiast zabić Hunta patrzy się na niego. Jeśli dobrze zapamiętałem, bo film miałem nieprzyjemność obejrzeć już dawno. Tak ogólnie to niestety II część nigdy nie powinna była powstać, bo jest rysą na całkiem porządnej serii filmów akcji. Brian De Palma to jednak nie ta liga, co John Woo.

Dawno oglądałem (a widziałem go z 4 razy conajmniej, bo lubię), ale nie przypominam sobie tych momentów czy czegoś co faktycznie utkwiłoby mi w pamięci jako coś "odstającego" czy psującego film (może poza irytującą, otwierającą sceną w górach). Powiem więcej - nie pojmuję za bardzo, dlaczego ludzie tak bardzo nie lubią tego filmu.

Jest pełen akcji - ok, nie każdemu się to spodoba, nie każdy tego oczekuje. JEDNAKŻE:
- sceny walk by Woo w połączeniu z muzyką Zimmera są zwyczajnie piękną kompozycją. Może mi się coś podobać, lub nie (Forrest Gump to wspaniały film, ale bardzo go nie lubię), ale potrafię to trzeźwo ocenić (ta, nie każdy potrafi). I właśnie uważam, że za same sceny (kompozycje) akcji filmowi należą się nagrody; zaś całość filmu jest dokładnie taka jak kawałek, który film promuje ("Take a look around", od Limp Bizkit), tzw. petarda.
- nie do końca rozumiem też czepiania się "konwencji" filmu. W takich filmach siłą rzeczy trudno by bohaterowi stała się jakaś poważna krzywda, nie ten gatunek :) I tak plus za sensowne tknięcie kwestii obustronnego (!) bioterroryzmu (mocodawcy Hunta wyraźnie podkreślają, że należy im dostarczyć nienaruszoną próbkę Chimery, sprawa antidotum na którym miałby zbić kokosy koncern farmaceutyczny).
- niestety nie pamiętam już dlaczego, jednakże Sean Ambrose był jednym z moich ulubionych anty-bohaterów, a biorąc pod uwagę konkurencję (trochę filmów już widziałem), czymś musiał sobie zasłużyć :)

Ten film nie sugerował, że będzie czymś "głębokim" - miał być "niezła jazdą"* (sugerowały to i trailery, i muzyka) i pod tym względem wciąż jest jednym z najlepszych (najwyższej jakości) reprezentantem gatunku, w przeciwieństwie do takiej pomyłki jak np. powszechnie uznany pierwszy xXx.

*o niezła jazdę kompletnie bez fabuły jest raczej trudno - chociaż w niejakim "Odjazd" całkiem udanie próbowano pokazać, że jest inaczej :)

W kontekście serii...

MI 1 zwykłem uważać za dużo gorszą (aczkolwiek ją oglądałem jeszcze dawniej), nie pamiętam czemu ale zapamiętałem ją jako strasznie nierówną, niekonsekwentną w kwestii tego, czym miała być. MI 3 z kolei była już kompletnym niewypałem (a ludzie twierdzą, że i tak jest lepsza od 2ki - no ja się pytam, niby dlaczego?), ledwo udało mi dotrwać do końca...

W sumie, z Twojego powodu - tak mnie jakoś tknęło, że może warto obejrzeć ponownie, całą serię. Tak o. Pozdrawiam i życzę większego dystansu do filmów akcji :)

Jako, że jestem wielką fanką trylogii Bourne'owskiej, kino akcji zawsze troszeczkę oceniam przez pryzmat poziomu, jaki narzucił Paul Greengrass i Doug Liman. Zatem nieważne jak efekciarskie sceny zostaną zrealizowane, albo ile samochodów wybuchnie, fabuła to element święty. Ja nie mam żalu, ani obsesji związanej z filmami sensacyjnymi właśnie w stylu MI. Oglądam je sporadycznie, bo są dobra odskocznią od całych serii kina bardziej wymagającego w odbiorze. Akurat część druga MI, dla mnie aż za bardzo trąciła kiczem i irracjonalnością. Ale wczoraj oglądałam, wspomnianą przez Ciebie część III, i faktycznie też się zgadzam, że to chyba najlepsza część (pomijając nowy Ghost Protocol).

nie ma co porównywać serii MI ze świetnymi Bourneami, zgadzam się, że 3 jest najlepsza, tam chociaż o coś chodziło.