nie chciałbym być złośliwy, ale tytuł tego filmu jest wyjątkowo nieadekwatny do jego zawartości. nie Moja Mama Jane, a Jej Córka Mariska powinno być raczej. poza tym jest wsobnie. budowanie pod zagadkę odzyskiwania siebie z finałowym rozwiązaniem takie se. ani mnie to obcho, ani nie. trudno o wspólne pole wzruszeń ogólnie. ciekawiej robi się na przecięciu persony prywatnej i publicznej. tu niezawodny groucho rozmontował cały starsystem - jednym prostym zdaniem mówi więcej niż wszystkie inne gadające głowy i garażowe skrzynie, w przypisie. jakkolwiek pod koniec zjawia się wzruszenie - wzrusza, że to właśnie córka daje matce to, za czym ta goniła, macierzyńską troskę i opiekę. dobra, koniec, schodzę. pora oczyścić własne lustereczka boczne.