Film smutny, trochę przytłaczający, prawdziwy. Po kilkunastu minutach oglądania i wzdychania "och jaka ona do siebie nie podobna" skupiamy się na prawdziwej, gorzkiej historii kobiety. Kobiety, która przez swoje życie został upośledzona emocjonalnie a jednak potrafiła mimo to się zakochać. Jednak pewnych spraw się nie da zmienić. Nie została nigdy dostosowana do świata ludzi żyjących w społeczeństwie, a sama nie potrafiła tego dokonać. Nie znała granicy między tym co dobre a tym co złe, między koniecznością a przesadą. "To nie jej wina" myślimy po seansie, jednak już jej nie można było uratować. Było za późno. Ten koniec łatwo przewidzieć. Dlatego może nie sam film, ale cała historia Aileen Wuornos daje dużo do myślenia i o to chyba właśnie w tym filmie chodzi. Polecam 7/10.