Ależ skąd! W mojej opinii jest to komentarz do współczesnej kinematografii. Jest to oczywiste od samego początku, gdy grupa widzów zbiera się z lornetkami, by obejrzeć film... niby akcja dzieje się w powszechnie znajomej rzeczywistości, a jednak (tak to bywa w kinie) wydarzenie są kompletnie niespotykane. Dlatego oglądają ten świat przez lornetki. Poza tym zwróć uwagę na wytruwanie widzów, co wypada odczytać jako metaforę tego, co serwują media. Program istnieje do ostatniego widza. Choćby nie wiadomo jak głupi byłby to program, i tak będzie nadawany, ponieważ ktoś go ogląda. Świadczy to o słabości mediów do widza we współczesnym świecie. Telewizja nadaje to, co ludzie chcą oglądać... Film jest dobry, trochę nudny, ale zawiera bardzo trafne spostrzeżenie odnośnie kina: na przykład końcówka sugerująca, że z najbardziej nadętej historii można zrobić sequel... w Hollywood. ;)