Ile jest tych najlepszych książek i filmów?

Moim zdaniem w tym przypadku sama fabuła narzuca ton jej przedstawienia. To, że wszyscy pasażerowie nie tylko byli uwikłani w morderstwo, ale zbiorowo go dokonali jest nieszczególnie wiarygodne psychologiczne. Tak samo jak to, że opowiadali kłamstwa, w które nawet ktoś nie będący detektywem miałby trudności uwierzyć, szczególnie księżna nie znająca nazwisk i rzucająca inne, ale ciągle osób ze swojego otoczenia. Chodzi tutaj właśnie o ten wyjątkowy finał, dlatego całe reszta jest dostosowana pod względem prawdopodobieństwa zachowań. Sam Poirot to karykaturalny, przygarbiony szaleniec, które wpisuje się w tę zbieraninę dziwacznych figur, z których, jak się okazuje, każda ma mordercze intencje i dobry motyw. Trudno brać tę historię całkowicie poważnie i stąd przerysowania w zachowaniach, bardziej familijna konwencja, który sprawia, że widzowie są bardziej skłonni do popatrzenia przez palce na specyficzny, nader wyrazisty sposób postępowania galerii postaci. Na myśl przychodzi choćby pułkownik grany przez Connery'ego, który gładko kłamie, że nie znał zabitego przyjaciela, a kiedy dochodzi do przesłuchania, wyjawia stawiającą go w niekorzystnym świetle historię o rozwodzie. Niesamowicie niespójne są zeznania pojedynczych osób, a co dopiero, kiedy spojrzy się na całość. Łagodny scenariusz pozwala przełknąć drogę, jaka musi prowadzić do tak niekonwencjonalnego zakończenia.

Fajnie, że napisałeś kto dokonał morderstwa

Naprawdę serdecznie dziękuje za zniszczenie radości z czytania książki oraz oglądania adaptacji.

DRAMAT XD A jeszcze wczoraj zastanawiałem się, czy czytać książkę czy obejrzeć film :P Dzięki, już odpuszczę :D

Debil! Dlaczego tego typu wpisy rujnujące innym przyjemność oglądania filmu nie są usuwane?

"Mi" się ten film podoba, ma klimat. A pociąg jedzie nie z Calais do Stambułu, tylko właśnie odwrotnie... Książki Agathy Christie zawsze mnie nudziły (w odróżnieniu od Conan Doyle'a i jego Sherlocka Holmesa), a film obejrzałem z przyjemnością, już po raz drugi. Zatem - de gustibus...

Mnie też się ten film podobał, ma klimat poprzedniej epoki, no i plejada aktorów. A dlaczego u Ciebie mi w cudzysłowie?

Dlatego, że powinno być "mnie" - a to "mi" na pocztku zdania jest niestety nagminne.

Jasne, że powinno być "mnie". Polska język, to trudny język ;-)

"Polska język trudna język" - tak to chyba było w oryginale? ;) Pozdrawiam. :)

Tak, raczej właśnie tak. Pozdrawiam :-)