Zacznę od tego iż podchodziłem sceptycznie do tego filmu.
Hmm sam tytuł nie wskazywał na coś wykraczającego poza film dla młodocianych, usilniłem się w tym poglądzie po natrafieniu na plakat z tym, że tytułem.
Pewnego dnia zadzwoniła koleżanka, powiedziała żebym wpadł na film.
Pomyślałem dlaczego nie! Więc kupiłem wielką paczkę chrupków i jakiś napój.
Po przywitaniu dowiedziałem się, że tym filmem właśnie jest 'Most do Terabithii' ... Pomyślałem " o nie ... " Nie mogę ukryć, że od pierwszych minut rozpłynąłem się jako widz, moją uwagę przykuła postać Leslie ... kogoś mi przypominała.

Zafascynowany filmem doczekałem ostatnich wydarzeń mających zmienić piękną opowieść o przyjaźni w coś nieco głębszego.
Cios jaki wywołała u mnie śmierć Leslie był niewyobrażalny, totalnie dobił mnie tekst ojca Leslie "Ona Cię kochała ..." pomyślicie że przesadzam, ale ... tak, rozkleiłem się. Popłyneło kilka łez w przypadku koleżanki efekt był nieco silniejszy.Teraz sedno do którego dążę ...
Gdy miałem 9 lat poznałem pewną dziewczynkę bardzo piękną, zaprzyjaźniliśmy się okropnie ... nieraz żartowaliśmy, że gdy będziemy dorośli weźmiemy ślub i będziemy żyć jak w bajce. Przyjaźń trwała 5 lat ... Gdy miałem 14 lat, pewnego popołudnia a był to deszczowy dzień dowiedziałem, się, że moja najlepsza przyjaciółka zginęła w wypadku samochodowym, została potrącona na przejściu gdy była w drodze do mnie ... Kochałem ją, później to do mnie dotarło.Przez miesiąc nie mogłem dojść do siebie po tym zajściu, a ten film przywrócił mi wszystkie wspomnienia oraz ból z tamtych lat.

Obecnie mam 22 lata ( Gdy obejrzałem pierwszy raz 'MDT' miałem 21), jestem studentem.
Do tych co uważają ten film za stratę czasu.
Uważacie, że ten film jest kiepski ?
Więc pozwolę przypuszczać, że nie zasmakowaliście co to prawdziwa przyjaźń a Wasza wyobraźnia nie wykracza poza Wasz pokój.

Chciałem serdecznie podziękować za ten film.
Oraz powiedzieć każdemu z Was, że w każdym wieku dobrze jest marzyć, ufać wyobraźni oraz swoim przyjaciołom.