John i Jane Smith są zwyczajnym małżeństwem ze sporym stażem, wiodącym ustabilizowany, żeby nie powiedzieć nudny żywot w uroczym domu na przedmieściach. Funkcjonują bez większych zgrzytów, wzlotów czy upadków, ale nie da się ukryć, że codzienna rutyna obojgu za bardzo nie służy. Bo czyż rozmowa o nowych przyprawach do sosu jest w stanie dodać życiu pikanterii?

John i Jane Smith są płatnymi zabójcami, których skuteczność i profesjonalizm są szeroko doceniane i wysoko opłacane. Po prostu nie mają sobie równych. Pracują dla konkurencyjnych organizacji. I choć w branży ich sława ich wyprzedza, to o sobie wzajemnie nic nie wiedzą. Prawda nie może wyjść na jaw.

Wszystko się zmienia, gdy każde z osobna dostaje zlecenie zlikwidowania niebezpiecznego zabójcy, którym okazuje się ... szanowny małżonek. I tak rozpocznie się walka na śmierć i życie, w którą zaangażują cały arsenał sił i środków, przy okazji odkrywając jak ekscytujące mogą być te nowe i raczej nietypowe relacje małżeńskie.

To, co przerodziło się w najbardziej oczekiwany film sezonu, miało dość skromne początki. Autor scenariusza Simon Kinberg napisał szkic do scenariusza, który miał być pracą magisterską na wydziale filmowym Columbia University. Głowiąc się nad rozbudowaniem wątków, spotkał się z przyjaciółmi przechodzącymi właśnie terapię małżeńską i ich doświadczenia uznał za interesujący dodatek do filmu akcji. Z gotowym projektem scenariusza wybrał się do Akivy Goldsmana („Piękny umysł”, „Suma wszystkich strachów”, „Constantine”) znanego scenarzysty i producenta. Scenariusz będący mieszanką akcji, przygody, romansu i komedii wywarł duże wrażenie na Goldsmanie, który postanowił zająć się jego wyprodukowaniem. Goldsman: „Mr. and Mrs. Smith jest seksowną mieszanką wybuchową pełną nieporozumień i niebezpieczeństw. W przeciwieństwie do tradycyjnej komedii romantycznej, pełna jest akcji i eksplodujących bomb. Jednak akcja ma znaczenie drugorzędne - najważniejsi są bohaterowie. Film opowiada o małżeństwie, które zmuszone jest wzajemnie na siebie polować aby zabić, co powoduje, że po raz pierwszy od lat naprawdę zaczynają zwracać na siebie uwagę. Poznając w końcu prawdę o sobie, John i Jane znowu się w sobie zakochują.” Reżyserem filmu został Doug Liman: „Mój poprzedni film „Tożsamość Bourne’a” skupiał się na nadzwyczajnych zdolnościach fizycznych bohatera. Ucieszyłem się, że w Mr. i Mrs. Smith będę mógł przekazać inną ideę: co z tego, że jesteś wysokiej klasy zabójcą. Spróbuj żyć w małżeństwie 6 lat – to dopiero wyczyn! Od początku wiadomo było, że rolę pana Smith zagra Bradd Pitt. Jednak dopiero po paru miesiącach pracy nad filmem udało się zaprosić do niego Angelinę Jolie, która znalazła czas w swoim całkowicie zapełnionym harmonogramie tylko dzięki temu, że nie doszła do skutku realizacja innego projektu. Angelina Jolie zachwycona była nietypowym scenariuszem i tym, że nie będzie to zwykły film akcji: „Urzekło mnie, że są w nim sceny dramatyczne pokazujące naturę ich związku, zapierające dech w piersiach sceny akcji i walki, których jeszcze w kinie nie było, ale także momenty komediowe. Wszystkie te elementy świetnie się równoważą, jak w prawdziwym życiu i w małżeństwie”.Joli znalazła tez wiele cech łączących ją z bohaterką: „Jestem bardzo podobna do Jane. Grając ją wiele się nauczyłam o sobie. To ważne, żeby kobieta czuła się silna i samodzielna, ale miło jest grać w filmie, w którym kobieta i mężczyzna wzajemnie się potrzebują i lepiej im jest, kiedy są razem”. Tajne drugie życie Jane i Johny’ego nie daje wiele szans na przyjaźń. Jedynym kumplem Johna jest Eddie. Pracują w tej samej branży ale reprezentują „inną szkołę” : Eddie jest zawsze rozgorączkowany i tryska energią, co w zestawieniu ze zimną krwią, stoickim spokojem i pełnym skupieniem Johna i Jane wygląda bardzo zabawnie. Krąg przyjaciół Jane jest również bardzo ograniczony. Jedyną przyjaciółką jest Jasmine, której nie podoba się w jakim kierunku zmierza ewolucja małżeństwa Smith. „Jane nie ma prawdziwych przyjaciół – wyjaśnia Jolie. Nie pozwala sobie na zażyłość z kimkolwiek, ponieważ to naraziłoby ją na poważne niebezpieczeństwo.”

Aby portrety topowych płatnych zabójców, posługujących się wszelkimi odmianami broni i śmiercionośnych sztuk walk były wiarygodne, Pitt i Jolie chodzili do „szkoły szpiegów”. Uczestniczyli w sesjach strzelania z broni palnej, prowadzonych przez koordynatorów kaskaderów Mica Rodgersa i Tima Trella. Natomiast były żołnierz elitarnej jednostki SEAL, Mark Stefanich uczył aktorów zasad prowadzenia operacji specjalnych i taktyki anty-terrorystycznej. Stefanich opowiada: „ Najpierw zapoznali się podstawami, czyli z rodzajami broni, prawidłową postawą, prawidłowym trzymaniem broni, zachowaniem bezpieczeństwa i sposobami użycia. Następnie przeszliśmy do poruszania się z bronią i strzelania do wielu celów. Poza tym nie wprowadzałem ich w tajniki szkolenia oficerów operacyjnych CIA, ale skupiłem się na zakresie szkolenia, jakie przechodzą stróże prawa i żołnierze”. Jolie: „Występowaliśmy z Bradem w filmach akcji, ale oddzielnie. Nie miałam w tych filmach partnera, a to wielka różnica. Teraz musieliśmy nauczyć się poruszać w tandemie, z załadowanymi strzelbami, wbiegać do domów, sprawdzać teren, strzelać do ruszających się celów – to był istny cyrk, ale nauczyliśmy się sobie ufać”. Jeśli chodzi o broń, to aktorzy zostali wyposażeni zarówno w najnowsze zdobycze techniki, w tym nie zabijającą broń służącą do samoobrony – Taser, jak i w różnorodną broń palną, od pistoletów maszynowych MP5 do skomplikowanych pistoletów z celownikami laserowymi i magazynkami o wielkiej ładowności. Aktorom zależał bardzo, żeby film nie zamienił się z filmu akcji w fantasy. Stefanich: „Trenowali na strzelnicy, co uzmysłowiło im, jak trudno jest osiągnąć biegłość i celność w strzelaniu, że nie można celnie strzelać z biodra, chyba że jesteś mistrzem świata w strzelectwie.”. Koordynator kaskaderów i reżyser II planu Simon Crane dodaje: „Widzowie chcą, żeby to aktorzy wykonywali numery kaskaderskie. Nie chcą oglądać efektów komputerowych, lecz ulubionych aktorów wykonujących niezwykłe czy niebezpieczne ewolucje. Dlatego wolę spędzić więcej czasu na próbach, testach i zapewnieniu bezpieczeństwa aktorom, aby potem pozwolić im grać w scenach, które są dość niebezpieczne.”

Autor scenariusza Simon Kinberg skonstruował historię wokół sekwencji akcji, znajdując podobieństwa miedzy akcją a procesem tworzenia udanego małżeństwa. W filmie obserwujemy nie tylko nieustającą żonglerkę bronią, ale również...taniec. Zafascynowany nieomal baletową gracją filmów akcji z Hong Kongu, Kinberg dążył do tego, żeby jego scenariusz bliższy był musicalowi niż typowemu filmowi akcji. Kinberg: „W musicalu, gdy między bohaterami dochodzi do konfliktu, albo emocje miłosne sięgają zenitu i postaci nie mogą tego wyrazić słowami, zaczynają śpiewać. A John i Jane zaczynają na siebie polować z bronią, co wyraża stan ich wzajemnych relacji na danym etapie.” Doug Liman, którego sceny akcji w „Tożsamości Bourne’a” ustanowiły nowe standardy dla szpiegowskich filmów przygodowych, w Mr. i Mrs. Smith najbardziej obawiał się nie pełnych rozmachu sekwencji akcji, ale... scen tańca. John i Jane poznają się w Bogocie, w ogniu rewolucyjnych zamieszek, a ich serca zaczynają szybciej bić podczas przesyconego adrenaliną, tajemniczością i pożądaniem tańca. O to, aby para wypadła przekonywująco, zadbał znany choreograf Marguerite Derricks. „Tańcząc ze sobą pierwszy raz, oboje chcą prowadzić – tłumaczy Kinberg. Rywalizują ze sobą. Oboje są wstawieni i nie wiedzą, kim jest partner, z którym tańczą. Czujemy ich niesamowitą energię i podekscytowanie.” Niestety po ślubie państwo Smith, wciąż ukrywają swoją tożsamość i podtrzymują grę pozorów, która szybko wpędza ich w małżeńską nudę. Kiedy prawda wychodzi na jaw, odkrywają, że żadne małżeństwo nie przetrwa bez miłości i wzajemnego zaufania. Najpierw jednak długo prowadzą ryzykowną zabawę w kotka i myszkę, a kulminacją niebezpiecznej rozgrywki jest „taniec śmierci” – walka na śmierć i życie we własnym domu. Wielka bitwa przechodzi przez różne fazy: zaczyna się od bezwzględnej walki, a kończy na łóżku, w którym odkrywają nowe pokłady pożądania. „Ta scena uwalnia energię nagromadzoną podczas długotrwałego polowania na siebie, jest oczyszczeniem. – wyjaśnia Kinberg. John i Jane zakochują się w sobie na nowo, bo zaczęli naprawdę zwracać na siebie uwagę i uwolnili się od kłamstw.” „Kiedy wychodzą na jaw ich tajemnice, bohaterowie stają się wolni, ale równocześnie łatwi do zranienia. – mówi Liman. Teraz, kiedy rozwiązali małżeńskie problemy, muszą nauczyć się pracować razem.”

Brad Pitt (John Smith) Ostatnio mogliśmy go podziwiać w „Troi” i „Ocean’s 12: Dogrywka”. Niedługo wystąpi na ekranach kin w filmie „Babel” w reżyserii Alejandro Gonzaleza Inarritu („Amores Perros”, „21 gramów”). Międzynarodowy rozgłos zdobył rolą uwodzicielskiego autostopowicza w „Thelma i Louise” (1991). Następnie zagrał psychopatycznego mordercę w „Kalifornii”, charyzmatycznego Paula MacLeana w „Rzece wspomnień” (1992) oraz żądnego krwi Louisa w „Wywiadzie z wampirem” (1994). Był dwukrotnie nominowany do Złotego Globu za rolę w „Wichrach namiętności”(1994) i w „12 małpach” (1995), a otrzymał nagrodę za ten ostatni. Grał główne role w takich filmowych przebojach jak: „Siedem”, „Uśpieni”, „Siedem lat w Tybecie”, „Joe Black”, „Podziemny krąg”, „Przekręt”, „Ocean’s Eleven: Ryzykowna gra”, „Zawód: szpieg”, „Mexican”, „Niebezpieczny umysł”. Angelina Jolie (Jane Smith) Niedawno podziwialiśmy ją w roli demonicznej Olimpias w „Aleksandrze” (2004) Oliviera Stone’a oraz w „Sky kapitan i świat jutra” (2004). Angelinę Jolie dwukrotnie wyróżniono Złotym Globem i nominacjami do nagrody Emmy za doskonałe role w filmach telewizyjnych „Gia" (1998), „George Wallace" (1997). Za film „Przerwana lekcja muzyki" (1999) została uhonorowana kolejnym Złotym Globem oraz Oscarem za drugoplanową rolę kobiecą. Wystąpiła w wielu popularnych i wysokobudżetowych produkcjach : „Bez granic” (2003), „Tomb Raider" (2001) i „Lara Croft Tomb Rider: Kolebka życia” (2003) i „Grzeszna miłość" (2001), „60 sekund" (2000), „Kolekcjoner kości" (1999), „Zmęczenie materiału"(1999), „Gra w serca" (1998) , za który otrzymała nagrodę Krajowej Rady Amerykańskich Krytyków Filmowych dla Najlepszej Nowej Aktorki. Adam Brody (Benjamin Danz) Jest gwiazdą serialu „The O.C.” produkowanego przez telewizję Fox. Wystąpił w serialach: „Kochane kłopoty”, „Tajemnice Smallville”, „Family Law” oraz w filmach kinowych: „American Pie 2”, „The Ring”, „Grind”. Kerry Washington (Jasmine) Ostatnio zagrała rolę żony Ray’a Charlesa w filmie „Ray” (2004) oraz w obrazie Spike’a Lee „She Hate Me” (2004). Wystąpiła też w produkowanym przez HBO telewizyjnym filmie Sidney’a Lumeta „Strip Search”. W 2002 roku nominowano ją do nagrody Independent Spirit Award za role w filmie „Lift”. Wystąpiła w filmach: „Grzech” (2003), „Piętno” (2003), „Bad Company” (2002).

Doug Liman (reżyseria) Popularność i uznanie krytyki przyniosły mu niezależne filmy „Swingers” (1996) i „Go” (1999), w których pełnił nie tylko rolę reżysera, lecz także operatora. Ugruntował swoją pozycję thrillerem „Tożsamość Bourne’a”, który był jednym z najbardziej kasowych filmów roku 2002. Simon Kinberg (scenariusz) Jeszcze podczas studiów na wydziale filmowym Columbia University, jego scenariusze wzbudzały zainteresowanie producentów z Hollywood, pracował dla Disney’a, Sony i DreamWorks. Scenariusz do Mr. & Mrs. Smith był jego pracą magisterską, którą zainteresował się i doprowadził do realizacji Akiva Goldsman. Niedługo do kin wchodzą dwa filmy autorstwa Kinberga: „XXX: Następny poziom” oraz „Fantastyczna czwórka”. Obecnie pracuje nad scenariuszem „X-Men 3”. Arnon Milchan (produkcja) Weteran produkcji filmowej, jeden z najbardziej płodnych i odnoszących spektakularne sukcesy producentów. Założyciel i prezes firmy producenckiej New Regency. W ciągu 25 lat pracy wyprodukował 70 filmów, w tym tak wielkie hity, jak: „Dawno temu w Ameryce”, „Brazil”, „Pretty Woman”, „Sommersby”, „JFK”, „Klient”, „Uwolnić orkę”, „Liberator”, „Tajemnice Los Angeles”, „Adwokat diabła”, „Negocjator”, „Miasto aniołów”, „Podziemny krąg”, „Osaczeni”, „Daredevil”, „Człowiek w ogniu”, „Zgadnij kto”. Akiva Goldsman (produkcja) Wybitny twórca scenariuszy, uhonorowany Oscarem, Złotym Globem i Writers Guild Award za scenariusz do „Pięknego umysłu” (2001). Debiutował scenariuszem do filmu „Zrozumieć ciszę” (1994), który przyniósł mu sławę i uznanie twórców z Hollywood. Jest autorem scriptów do wielu znanych produkcji: „Klient”, „Batman Forever”, „Czas zabijania”, „Batman i Robin”, „Zagubieni w kosmosie”, „Suma wszystkich strachów”, „Ja, robot”, „Człowiek ringu”. Ostatnio stworzył adaptację „Kodu Leonarda Da Vinci”, którą reżyserować będzie Ron Howard. Ponadto zajmował się produkcją filmową i jako producent ma na koncie takie hity kinowe, jak: „Zagubieni w kosmosie”, „Piekielna głębia”, „Łowcy umysłów”, „Constantine”. Bojan Bazelli (zdjęcia) Jest autorem zdjęć do: „Król Nowego Jorku”, „Dreszcz”, „Podwójny kamuflaż”, „Kalifornia”, „Uwięziona Helena”, „Porywacze ciał”, „Gra o przeżycie”, „Sugar Hill”, „The Ring”. John Powell (muzyka) Karierę rozpoczął w roku 1988 od komponowania muzyki do reklam i telewizji w London’s Air-Edel Music, gdzie pracował u boku Hansa Zimmera i Patricka Doyle’a. Jako kompozytor muzyki filmowej zauważony został dzięki ścieżce dźwiękowej do „Bez twarzy” (1997). Następnie udowodnił swą wszechstronność pisząc muzykę do tak różnorodnych obrazów, jak: „Mrówka Z”, „Podróż przedślubna”, „Droga do Eldorado”, „Uciekające kurczaki”, „Goście w Ameryce”, „Ewolucja”, „Shrek” 1 i 2, „Dwa tygodnie na miłość”, „Tożsamość Bourne’a”, „Zapłata”, „Gigli”, „Włoska robota”, „Alfie”, „Krucjata Bourne’a”.