Facet (Chyra) (pogranicznik na zwolnieniu ze służby) przyjeżdża z dwoma synami do chaty w Bieszczadach gdzie ma ich nauczyć życia. Na to wszystko pojawia się w chatce ledwie żywy koleś przemytnik ludzi (Dorociński) (potem zostaje krótko wspomniane przez Andrzeja Grabowskiego (potem zabitego) że ten facet jest byłym strażnikiem granicznym, ale zwolniono go za przemycanie ludzi służbowymi samochodami. To że Dorociński jest przemytnikiem ludzi wychodzi w momencie gdy Chyra poszedł pośladach D. (w tym momencie nie przytomnego) koniec końców trafiając do samochodu z przemycanymi osobami, jednak żyje tylko jedna z sześciu osób bo samochód uległ wypadkowi, przeżyła kobieta którą Chyra ratuje lecz pod koniec filmu zostaje ona zastrzelona przez Dorocińskiego. Kiedy Ch. nie było w chacie D. się budzi i przekonuje po pewnym czasie synów Ch. przekonać podstępem do tego aby zdjęli mu kajdanki, w zmian oczywiście nie zamierza im podziękować tylko ich zabić, łącznie z ich ojcem gdy ten tylko się zjawi. Oczywiście na koniec w bardziej niemęskim synu Ch. budzi się mężczyzna w wyniku czego podpala D. i potem wali go w łeb kamieniem, i tu się kończy film.

Ofiary to Andrzej Grabowski (pogranicznik), Dorociński, i kobieta uratowana przez Ch.

Większa część akcji (bez akcji) działa się w chacie, wszystko w półmroku. Nudne wątki rozciągnięte okropnie, a te ciekawe szybko urywane, jak np. przeszłość Chyry i Dorocińskiego oraz co najbardziej mnie rozczarowało w fabule to że tylko raz pokazali Janusza Chabiora (na początku filmu) potem już więcej się nie pojawił, a to jest bardzo charakterystyczny aktor choćby z twarzy niebezpiecznego faceta który ma coś z głową.

Prawie nie ma w filmie pokazanych Bieszczadzkich plenerów a tego się po tym filmie nie ukrywam że spodziewałem.Plenery się ograniczają do pokazywania wkółko tej samej polany i tych samych drzew które mogły być gdziekolwiek indziej, niekoniecznie w Bieszczadach. Jedynak z tej Bieszczadzkiej otoczki ma korzyść Bieszczadzki Browar Ursa Maior (łac. Wielka Niedźwiedzica) który wyprodukował piwo Pogranicznik dostarczone na główny premierowy pokaz Na Granicy, w Warszawie. Nawiasem mówiąc browar Ursa Maior ma nawet swój pub w Krakowie przy pl. Wolnica.

Mam wrażenie że film ten jest budżetówką (może się mylę co do budżetu :p) w złym tego słowa znaczeniu. Może się mylę co do budżetu jaki został na ten film przeznaczony, być może był on duży ale film słaby jest... Dorociński jeszcze coś tam ratuje, choć i tak był lepszy w filmie który nie dawno oglądałem, Moje córki krowy, gdzie grał on drugoplanową rolę męża nieudacznika jednej z tytułowych córek.

Żałuje pieniędzy i czasu jakie dziś straciła na film Na Granicy, już myślę że lepiej bym zrobił jak bym dzisiaj o 18 poszedł na Pitbulla Nowe Porządki, w nim przynajmniej by coś się działa i była by akcja.