Wooow. Rian poraz kolejny pokazuje mocnego 'Fu*ka' przez duże 'F' w kierunku nas widzów, pokazując nam, że mimo że my jako gatunek ludzki osiągamy niesamowite wyniki w nauce i myśleniu: odkrywamy kosmos, rozkładamy atomy na czynniki pierwsze, tworzymy to coraz nowsze formy sztuki, przekazu. Zwródźcie uwagę jak wiele książek, filmów i piosenek powstało na przestrzeni lat i najlepsze w tym jest to, że (prawie) każde z tych dzieł jest na swój sposób orginalne i inne. Można by nawet spróbować stwierdzić, że ludzka mądrość, inteligencja i tok myślenia są wręcz nie do powstrzymania, że nam ludzią nic nie może i nie jest w stanie się oprzeć. Cały świat niech przed nami najlepiej padnie na kolana i uzna naszą wyższaść. Otóż... nie do końca. Świat nie uzna naszej wyższość co potwierdzają wszystkie katastrofy klimatyczno-pogodowe.
Zeszłem trochę na bok ale do czego zmierzam. Specjalnie wyżej używam stwierdzenia 'nie do końca' ponieważ chce wam pokazać, że nasz umyśł jest z jednej strony ograniczony, a z drugiej ma w sobie takie pokłady kreatywności, że i tak jej zapewne nigdy nie wyczerpiemy. O co mi chodzi? Rian w swoim filmie, zresztą tak samo jak w The Last Jedi, puszcza widza w maliny. A w tym filmie, pokuszę się o stwierdzenie, puszcza go w gęste, zawiłe pełne kujących, ostrych kolców jeżyny. Pokazuje w ten sposób, że w coś tak ogranego jak gatunek jakim jest kryminał może nadal być czymś orginalnym, czymś zaskakującym, czymś szalonym. Pokazuje, że możliwości naszej kreatywności są tak niesamowite, tak (prawie) nieograniczone , że potrafimy stwarzać to coraz nowe emocjonujące pomysły. Wyżej wspominałem o tym, że ludzie oprucz swoich niezwykłych możliwości są również ograniczeni. Myślę, że te właśnie ograniczenia niepozwalają nam korzystać z pełni naszej twórczości i nie pozwalają nam odkryć wszystkiego i wszystkiego zrozumieć. Niektóre z nich leżą w naszej grzesznej, słabej niedoskonałej naturze, niektóre zaś sami na siebie nakładamy więc raczej nie nastawiałbym się na ich pokonanie choć możemy rzecz jasne je zniwelować. Ten film właśnie w dużej mierze jest o tym. Wiadomo w kryminale głównie chodzi o to by zostac dobrze oszukanym bo tego właśnie człowiek ogladając/czytając od kryminał chce. I to lubi. To mu sprawia przyjemność. (Odsyłam do ,,Prestiżu" w reżyseri Christophera Nolana)I mimo, że po drodze dostajemy różne wskazówki, podpowiedzi nawet czasami dostajemy gotowe odpowiedzi (najśmieszniej jest jak na końcu się łapiemy, że podczas filmu prawidłowe rozwiązanie zagadki przeszło nam przez głowę ale nie wzieliśmy go na poważnie). I w momencie kiedy detektyw czy ktoś tam na końcu tłumaczy nam co, gdzie, jak, to kurtyna nagle opada. Widzimy jak mało my ludzie jesteśmy spostrzegawczy, jacy poprostu jesteśmy ograniczeni. I ten film nie mówi nam tego tylko na płaszczyżnie wizuoalno-scenariuszowo-technicznej ale również fabularnie. Porusza tematykę jak bardzo nasze ludzkie zachowanie ma płytkie korzenie. Jak bardzo jesteśmy dziwni, pokazuje nasze obsesje, ukazuje co dla większości ludzi jest ważne. Poprostu rozbiera nas ludzi na czynniki pierwsze, pokazuje nasze wady i słabości (robi to co powinnien robić każdy dobry film). Ale oprucz tych kwesti pokazuje jeszcze jedną ważną rzecz- bądźmy sobą, pozwólmy sobie być sobą, pozwólmy sobie na popełnianie błędów i róbmy to co uważamy za słuszne nawet jeśli nie stworzymy dzięki temu scenariusza kryminalnego.
To wygląda trochę jak nadinterpretacja filmu, ale czy jest? Zdecydujcie sami. Specjalnie nie dawałem przykładow by nie popsuć nikomu zabawy, a w niektórych sytuacjach aż kusiło by dodać jakiś spoiler w szczególnosci jeśli w temacie przesłania filmu. Ten tekst będzie trudno zrozumieć bez obejrzenia filmu także gorąco polecam się wybrać w najbliższym czasie do kina.
Jeszcze takie moje małe przemyślenie podczas oglądania tego filmu (lub po obejrzeniu, już nie pamiętam). Ostatnio sobie myślałem nad takim pytaniem dlaczego interesuje się tym rodzajem sztuki, dlaczego akurat kino? Myślałem sobie no nie wiem, w sumie poprostu może ta formu przekazu jest według mnie najciekawsza, może wywołuje na mnie największe emocje. I nadal się z tymi twierdzeniami zgadzam tyle, że zrozumiałem dzisiaj jeszcze jedną ważna rzecz, że film jest czymś co trafia do człowieka na różnych płaszczyznach. Twórcy wyrażają coś manipulując obrazem, scenariuszem, przeróżnymi dzwiękami i muzyką. Tworzy to jedną całość, która w bardzo skuteczny sposób wpływa na widza. Widz, który jest tym (prawie) 'idealnym' człowiekiem, który ciągle dąży do tego by być coraz lepszym, człowiekiem który jest niepowstrzymany i niepokonany. Na ekranie nagle staje się słaby i nieidealny. Paradoksalnie człowiek, podczas oglądania filmów staje się ofiarą oszustwa i dzięki temu oszustwo, poznaje prawdę. Widz w filmach jest okrutnie manipulowany przez reżysera, odpływa gdzieś w zaświaty na ponad dwie godziny stając się częścia histori, odgrywającej się na ekranie, która w momencie oglądania staje się naszą ucieczką, odskocznią, naszą nową rzeczywistością, a po obejrzeniu, jak już wrócimy do prawdziwego świata, naszym lekarstwem.