Pomnik dla reżysera, wizualnie piękne, ale nieciekawe, dialogi sztuczne a całość z pewnością bez szans na zwrot utopionej kasy podatników (w latach 70 nas tak nie nazywano, ale kasa przecież w budżecie z nieba nie spadała). Szkoda, że zamiast bezsensownych przebitek ówczesnej Polski nie dokręcono animacji, może był story book (nie wyobrażam sobie, żeby przy takiej produkcji nie był narysowany). Całość nabrałaby wówczas sensu, bo teraz to podziwiam dzieło pionu produkcji a nie reżysera. Za produkcję ten film powinien dostać Oscara, zwłaszcza wziąwszy pod uwagę, że to czasy późnego Gierka (cukier od 2 lat był już na kartki). Dziś tak filmów nikt nie robi i całe szczęście. Niemniej poza zachwytami nad zdjęciami, kostiumami i produkcją to reszta jest wydmuszką. Za ten budżet można byłoby zrobić 10 filmów typu Człowiek z marmuru, które byłby pomnikami polskiej kinematografii. Teraz został nam tylko dowód, że film nigdy nie powinien być skierowany do produkcji.