:> zdecydowanie przychylam się do tej opinii. W połowie pierwszej projekcji miałem ochotę wykrzyczeć "co do k****y to ma znaczyć?". Ale...ALE! potem przyszedł taniec i mała refleksja. "ZARAZ! Przecież to małe miasteczko (wieś niemalże!)." I tak oto druga projekcja odbyła się przy salwie śmiechu zakrapianego łzami. Takie filmy stają się kultowymi, zaraz po tym jak umiera reżyser lub główny bohater (oczywiście zgon ma nastąpić za młodu, najlepiej z przedawkowania narkotykami)