'Napoleon' to dzieło artystyczne wyższych lotów. Jakie sekwencje, jaka lekkość (bez zbędnego i częstego w takich przypadkach patosu), uroczy ironiczny dystans... Genialne prowadzenie aktorów, gawędziarski styl. Przemyślany dobór scen i proporcje części względem całości, które sprawiają, że całość nie męczy. Dzięki temu film nie jest zwykłym peanem czy pamfletem, nie stanowi zwykłej lekcji historii (choć narracja często taką przybiera formę). Jest też zaprzeczeniem kupiastego widowiska hollywoodzkiego. Ale przede wszystkim jest to finezyjne dzieło przesycone duchem kinofilskim. Nie dziwię się zatem, że Guitry był jednym z tych nielicznych starych mistrzów francuskich, którzy byli wysoko cienieni przez redaktorów Cahiers du Cinema -Truffaut i spółkę. Tak naprawdę 'Napoleon' i filmy w podobnym duchu (jak Gdyby Wersal/Paryż mógł mi opowiedzieć) to w gruncie rzeczy już nowa fala, tylko taka z historycznym zacięciem.