Navajeros traktuje o młodocianych przestępcach. Głównych bohaterów jest czterech. „Śmierć policji, wolność przestępcom”. Normalnie Hemp
Gru. No, może bardziej hardkorowo, ale hasło znajome. Wyglądają nieco punkowo, ale na szczęście bez przesady. Nie malują się i nie mają
irokezów. Dłuższe, nieuczesane włosy, skórzana kurtka, niewinna buzia i groźny wzrok. Rozboje, włamania, awantury, a nawet napady z bronią
palną. Tak wygląda ich życie. Nasz główny bohater ma romans ze swoją ciocią. Jego brat siedzi w pierdlu. O przestępczości wśród nieletnich w
Hiszpanii, zza kadru słyszymy czasem komentarz dziennikarza. W głosnikach Chopin, Tchaikovsky i hiszpański punk rock, i rock z kapelą Burning
na czele. I w sumie tyle. Jakby się zastanowić to film jest surowy, prosty i raczej płytki. Ale sprawia też wrażenie autentycznego i szczerego. I
naprawdę zajebiście się go oglądało!