Pernik uchodzi w Bułgarii za matecznik radykalnej subkultury kibolskiej. Rodzinne miasto reżysera, w czasach komunizmu słynące z przemysłu wydobywczego, lata świetności ma dawno za sobą, stąd wysoki poziom frustracji i agresji, głównie wśród młodych mężczyzn. Film z bliska i bez uprzedzeń śledzi losy trojga bohaterów, pozostawiając widzowi ich ostateczną ocenę. Codzienność zestawia z archiwaliami, co daje efekt podróży w czasie, a jednocześnie poczucie uwięzienia w rzeczywistości zdegradowanej przez historię.

Wzruszający i zabawny film o stracie, życiowych szansach, miłości, rodzinie, chorobie, końcu i początku. O poszukiwaniu korzeni, ale i o terapeutycznej roli kina, które może być ucieczką albo kreować nowe światy. Słodko-gorzka rodzinna historia, obficie nasycona emocjami – choć jej główny bohater ma ogromne problemy z ich okazywaniem. Oren ma zespół Aspergera, a kłopoty z przystosowaniem utrudnia to, że jest dzieckiem adoptowanym. Niespodziewanie jego życie zmieni się za sprawą… kamery, która stanie się niezwykłym narzędziem terapii – i dalekiej podróży w poszukiwaniu tożsamości.