Zastanawiałam się długo na czym polega geniusz tego filmu i dochodzę do wniosku, że całą tajemnicą jest jego prostota. Historia jest bardzo prosta: schorowany bogacz szuka opiekuna, który nie widziałby w nim jedynie kaleki. Spotyka kolesia, który zupełnie nie przejmuje się tym, że może w jakiś sposób sprawić mu swoim gadaniem przykrość i to mu właśnie pasuje... - ot i cała fabuła. Humor też niespecjalnie skomplikowany - nie ma tu aranżowanych sztucznie sytuacji lub wymuszonych na siłę dialogów - jest prosto: trochę nieokrzesany murzyn czasem chlapnie coś jęzorem bez zastanowienia - bardzo inteligentne zagranie, a sprawia, że film jest jakiś taki... naturalny i prawdziwy.
Nie będę się więcej rozpisywać. Dawno nie widziałam nic tak genialnego w swojej prostocie. Polecam wszystkim gorąco.