W trakcie seansu uroniłam kilka łez. Film ma dziwną atmosferę - jest bardzo ponury, toporny, depresyjny. Otwiera rany jakie pozostawia śmierć bliskiej osoby. Odczułam ten film jako rodzaj świętowania żałoby. Ujrzeliśmy dogłębnie pokazaną tęsknotę za zmarłą osobą, ale film uświadamia, że trzeba pozwolić bliskiemu odejść, bo długie opłakiwanie go i przeżywanie może przynieść więcej szkody niż pożytku. Film zdecydowanie dla osób wrażliwych. Nie nastawiajcie się na horror, mimo scen w zwiastunie, które trochę wykrzywiają nam twarz. Cały film czekałam aż rozwinie się akcja i kiedy pojawiły się napisy końcowe, czegoś mi brakowało, ale nie czułam się zawiedziona. Zwiastun nakręcił mnie na mocny horror, a dostałam coś innego. Dostałam intymne przeżycie z własnymi odczuciami i tęsknotą za bliskimi. Film nie dla wszystkich. Mój mąż by się zanudził, bo odebrałby ten film trochę inaczej - flaki z olejem.