W pełni rozumiem krytyczne uwagi pod adresem tego filmu, ale... dla mnie jakby okazały się pozytywami. Szarpana narracja, opowieść o kryzysie twórczym i problemach zyciowych zamiast czystej rozrywki i wartkiej akcji Chicago, niezbyt przyjemny Guido. Nie rozumiem jedynie komentarzy w stylu "słabe piosenki". Wątpię czy ktokolwiek nie pamięta po seansie utworów wykonywanych przez Fergie, Kate Hudson i Judi Dench. Wzruszająca ballada Marion i chyba najsłynniejsza piosenka z musicalu wykonywana przez Nicole. Tych zarzutów, przykro mi, ale nie jestem w stanie pojąć. Po seansie, pierwsze co zrobiłem to zakupilem soundtrack w empiku. Posłużę się przykładem Chicago ponownie, skoro to ten sam twórca i adaptacja musicalu z Broadwayu. W Chicago również nie wszystkie utwory były tak "chwytliwe", acz wciąż były dobre. Po seansie zapamiętałem All that Jazz, czy Cell Block Tango, ale solowe utwory Renee Zellweger czy Johna C. Reilly już nie.
Rozumiem, że oczekiwania wobec tego filmu były wysokie, zważywszy na nazwiska przed i za kamerą. Obawiam się, że wszyscy również oczekiwali drugiego Chicago lub kopii 8 i 1/2. Przypomnę, że Nine jest adaptacją musicalu opartego na filmie Felliniego, a nie jest bezpośrednią adaptacją filmu (zaskakujące jak wielu recenzentów tego nie pojmuje)
Osobiście, jestem zachwycony filmem jako całością. Zachwyciła mnie Marion Cotillard i Penelope Cruz. Nicole Kidman również, choć chciałem Jej więcej. Jej wątek chyba najbardziej mnie poruszył i choć był krótki miał spory ładunek emocjonalny. Szalenie podobało mi się, że zaśpiewała to w inny sposób niż w Moulin Rouge. Cudowny klimat i nastrój, a poza tym genialny technicznie. I jeszcze sekwencja otwierająca i zamykająca film. Cudne.